Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ULF


Rekomendowane odpowiedzi

Rozgniewaliśmy bogów, a Loki

Spuścił ze smyczy swoje groźne psy

Spadły na ziemię pośród jazgotu

Wichru, łamiącego grube konary.





Przewodnik stada, Ulf, sroży się i odsłania

Swoje ostre kły, z pyska toczy mu się piana,

Włosy na karku stają dęba, a z gardzieli

Dobywa się głuchy charkot.

 

 

 

 

Spadły na naszą biedną ziemię

Srożą się i grożą uciśnionym ludziom!

Wdzierają się na ląd spienionymi falami

Depczą ciepłe, domowe ogniska swoimi łapskami!



Warszawa, 18 lutego 2023

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Leszczym Wiem, ale dzięki za info, też jestem zadowolony z tego wiersza. Zresztą, zaraz, jestem o tym bardziej niż przekonany, wpisze się pod moim wierszem jakiś malkontent/malkontentka, pisząc mi, że przecież żaden nordycki bóg nie istnieje, bo istnieje tylko jeden bóg, chrześcijański. Że co ja za bzdury wypisuję. 

Edytowane przez Wielebor (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...