ULF

[Wielebor]

Rozgniewaliśmy bogów, a Loki

Spuścił ze smyczy swoje groźne psy

Spadły na ziemię pośród jazgotu

Wichru, łamiącego grube konary.





Przewodnik stada, Ulf, sroży się i odsłania

Swoje ostre kły, z pyska toczy mu się piana,

Włosy na karku stają dęba, a z gardzieli

Dobywa się głuchy charkot.

 

 

 

 

Spadły na naszą biedną ziemię

Srożą się i grożą uciśnionym ludziom!

Wdzierają się na ląd spienionymi falami

Depczą ciepłe, domowe ogniska swoimi łapskami!



Warszawa, 18 lutego 2023

[Leszczym]

@Wielebor Znów jestem na duże TAK!!!

[Wielebor]

@Leszczym Wiem, ale dzięki za info, też jestem zadowolony z tego wiersza. Zresztą, zaraz, jestem o tym bardziej niż przekonany, wpisze się pod moim wierszem jakiś malkontent/malkontentka, pisząc mi, że przecież żaden nordycki bóg nie istnieje, bo istnieje tylko jeden bóg, chrześcijański. Że co ja za bzdury wypisuję. 

Edytowane 19 Lutego 2023 przez Wielebor (wyświetl historię edycji)