Zgłoś

Niech będzie biało nieskazitelnie zachwycająco aż po horyzont   Niech wiatr rozwiewa włosy i lęki wrogość i pogardę   Niech bezkresny błękit cierpliwie czuwa nad arką pełną nadziei   Niech pochłonie nas oczekiwanie na Słowo które stało się ciałem      

@hehehehe    Świetne! 

Słucha, nie słyszy – serce zaklęte. Choćby jeden z dali głos, A nie ciszy szepty przeklęte – Zbyt duży dla serca cios!   I minie jesień, nadejdzie zima, Skute zostanie w twardy lód. Ile chwil zmrożone przetrzyma W wyczekiwaniu na cud?   Biło gorące, jesień smutkiem napełniła, Teraz brakuje i woli, i sił, Została rozpacz co w sercu żyła, I ból, który zamrożony żył.   I zima przyjdzie, minie niespostrzeżona – Serce przetrzyma i taki trud, A mozaika na szybach złożona Odejdzie w świat mar i złud.   I przyjdzie wiosna, wszystko rozkwitnie – Słońce nieskończony rozpostrze blask, Nadzieja na nowo zakwitnie, I powróci do serca łask.   Lód co serce gorące i żywe W znieruchomieniu skuł, Minie jak mrozy zapalczywe, I minie rozpacz i ból.

@UtratabezStraty W takim razie utwór jest gotowy i już!

@Marek.zak1   Świetny wierszyk!  Na mnie działa tylko jeden miś - o wiele większy i to on bierze mnie na ręce. :))) A reszta się zgadza. Pozdrawiam.    ps. zostawiłam sobie 40 stron - nie chcę kończyć Twojej książki, rozbawia mnie i ma moc terapeutyczną! Świetna ta przepychanka między Pentagonem i CIA - kochać będziesz tę, którą ci wskażemy - rewelacyjne!