Zgłoś

w tramwaju pięć usiadło zabieganych osób, pięć ust, dziesięć oczu, pięć głów i pięć nosów.    ich spojrzenia się nie spotkały, ich ręce nie tknęły, bez słowa czy gestu, tak w piątkę siedzieli    po kilku przystankach  wysiedli na rynku, odbiegli od razu do klocków z szkła i tynku,   po całym dniu pracy  do domów powrócili, a historię z poranka dokładnie powtórzyli    i zaraz po powrocie  w pokojach się zaszyli  tylko wciąż narzekają  że ludzie, niezbyt mili 

Sylwek - jak czytam mam mieszane uczucia - aby nie poszedłeś na łatwiznę  czy właśnie tak miało być pocztówka  z rodzinnych stron?  a może:   zaorał twarze labirynt bruzd niemal zgaduję z kim wiążę słowa na makijażu złożony róż wiekową ciocię jak pocałować?   ...

@Roma   Tak, proszę pani, to jak w rodzinie - kłótnie były, są i będą - byleby trzymać fason - nie przesadzać ze słowami agresją, kiedyś wypunktowałem na Nieszufladzie Jacka Dehnela i on mnie bezprawnie wyrzucił, publikowałem również w "Krytyce Literackiej" u Tomasza Sobieraja i na Poezji Polskiej - tu też zostałem bezprawnie wyrzucony, musi pani zrozumieć: nie jest pani w przedszkolu, tylko: weszła pani do głębokiej wody - tu są same znane nazwiska.   Łukasz Jasiński 

@Roma Miło mi, że wiersz przeczytałaś i się spodobał. Pozdrawiam.

To krótkie życie trzeba posmakować, rozkoszować się nim, bo ma się je tylko jedno i nie można go tylko przeżyć.  Dla mnie żyć to śmiać się, płakać, mieć świetne relacje ze znajomymi, zwiedzać świat, miłować, doceniać, spełniać marzenia i robić to co się kocha.  Po tym jest praca i pieniądze.  Co osiągnę z życia i jak poznam jak najbardziej Ziemię i matkę naturę, która jest darem, jeśli zatracę się w życiu przyziemnym, skrytym, życiu pochłoniętym pracą i stresem?  Dla mnie nic.  Chcę korzystać, robić co chcę, pisać niepowtarzalną historię, a przy tym też się kształcić i wykorzystywać swój potencjał, lecz robiąc to z miłością.