Zamykam skafander

[beta_b]

To nie egoizm
a brak siły do dźwigania
różnej maści pasożytów
i nie brak empatii
a lęk przed wykorzystaniem.

Zamykam skafander.

Mam was dość
ludzie
z ciągłym kombinowaniem,
przeciąganiem liny
własnych interesów.

Nie rozumiem gierek,
targowania i podtekstu.
Bliższy mi świat aspergerów,
pełnej skali akustyków,

takich
co się nie chcą bawić
rolami w społeczeństwie:
o pieniądze, rację, władzę.

Chorzy, bo świat widzą prosto.
Przywracani "do zdrowia",
żeby wspólnie grali
partię szachów
na tablicy.

 

Edytowane 6 Lutego 2023 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Zawistnicy, pasożyty, kłamcy, egoiści, kombinatorzy walczą o ograniczone dobra świata, a ciężką pracą im się nie chce. Pozdrawiam, a wiesz skąd:). 

[Radosław]

Utwór kojarzy mi się z filmem Ogród Luizy. 

Nawiązanie do Aspergera bardzo wymowne, obrazowe i działające na emocje. 

Pozdrawiam Betko i życzę jasnej strony nieba. 

Edytowane 3 Lutego 2023 przez Radosław (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja również czasami tak czuję.

[beta_b]

@Marek.zak1  społeczeństwo to masa, zatem ma rację, władzę i system zachowania/kodowania. A asperger czy autyzm ograniczają kontakt ze światem zewnętrznym, "chorzy" są "niedostosowani", "niewspółpracujący", trudno się z nimi "dogadać" w ramach przyjętych kanonów. Fizycznie są zdrowi, wypełniają pole Życie, może nawet są szczęśliwi. 

@Radosław obejrzałam, niezły. Tak, skojarzenie ciekawe i słuszne.@Rafael Marius

Dzięki za słówko. Bb

[beta_b]

Oglądam senioralny The Vois of Poland. Jedna z dam wykonała b. trudny utwór z zamkniętymi oczami. O to chodzi. Musiała uporać się ze światem zewnętrznym i to był jedyny na to sposób. Zamknięcie. bb

[GrumpyElf]

@beta_b Rzadko dzielisz się czymś Betko, więc czytam wszystko. Hmm. Emocje rozumiem, być może nawet podzielam, natomiast forma, w jakiej je opisałaś mnie nie przekonuje. Powstał typowy wyrzut, którego adresat i tak nie przeczyta, bo Twój podmiot zbiorowy ma to do siebie, że nigdy nie odbiera korespondencji. Za daleko od poezji. 

[beta_b]

@GrumpyElf dziękuję, że piszesz wprost. Nie mam specjalnych ambicji twórczych. Piszę, bo muszę, to wewnętrzna przymus. 

Jeśli poezja ma być rozrywką, to ten tekst tyczy się czego innego.

 

Wg mnie życie w społeczeństwie jest przereklamowane, wywyższa się ponad zwykłe ŻYCIE. Wyrywamy terapiami autystyków do świata. Czy są przez to szczęśliwsi? Czy to raczej problem "normalsów"? Skąd plaga depresji? Zostawiam myśl otwartą: skąd to przekonanie o nieomylności? Bb

 

[GrumpyElf]

@beta_b Poezja rzadko kiedy jest rozrywką, myślę, że rozrywki szukamy gdzieś indziej. Tytuł i analogia do skafandra  były trafne, potem przeszłaś do polemiki. No ale ok, porzućmy to. 

Co do Twoich pytań - temat rzeka, na prawdziwą debatę. Ciężko zawrzeć przemyślenia w komentarzu. Idealnie w społeczeństwie powinno być miejsce dla każdego, osoby autystyczne nie powinny być wrzucane na taśmociąg do poprawki i takie społeczeństwa istnieją. Zdaje się, że najczęściej jednak rodzice dzieci autystycznych chcą im "ułatwić" funkcjonowanie i biorą na terapię, jest to podszyte troską o ich przyszłość, dorosłość. Czy osoby autystyczne tego potrzebują? Na pewno ich światy bywają piękne bez tego, ale też nie w zupełności. Nadwrażliwość na światło, dźwięki, tłum, nieumiejętność współżycia, wyrażania emocji, etc. Z Twojego tekstu odczułam bardziej irytację społeczeństwem generalnie. Nie znam też tezy czy założenia, że społeczeństwo to eldorado. Raczej każdy na swój sposób stara się w nim odnaleźć albo od niego uciec. Jak odczuwasz to przekonanie o nieomylności? 

[beta_b]

@GrumpyElf niezmiennie mnie zadziwiają arbitralne poglądy i przekonanie o własnej racji.

 

Autystyków się "leczy", introwertyków socjalizuje. Covid paradoksalnie pomógł, dając przykład izolacji i zwiększając tolerancję na taką potrzebę. Ale to ciągle jest ruch energii: przepychanie, szarpanie, kombinowanie, zmienianie,  donoszenie, sprawdzanie.

A ja bym chciała po swojemu, po prostu żyć. Może Ci pozamykani mają podobnie? 

A co do formy tekstu - to nie musi być poezja. Ale spokojnie mogę skasować inne, za nią uchodzące. A te wersy przyciąć o połowę i zostawić: taki obojniak, albo kij w mrowisko. ;) bb

[beta_b]

@sam Mówię o utopii. Porządek społeczny reguluje życie w grupie. A jak współpracować z kimś, kto się posługuje innym systemem znaków/wartości, czy jest niezainteresowany? ;) Jest chory lub niedostosowany, to go nauczymy. ;)
Nie muszę mieć racji, ale chrześcijańskie krucjaty to bardziej przykład głębokiej wiary/nieomylności czy interesu? ;)

Pozdrawiam bb 

[GrumpyElf]

@beta_b Myślę, że tekst dużo zyskał. Pytania, które zostały usunięte i tak wybrzmiewają w treści, a jest więcej refleksji, aniżeli pretensji. Ciekawi mnie co zmieniłabyś w swoim życiu żeby po prostu żyć. Czy naprawdę społeczeństwo jest tutaj przeszkodą? Ruchy energii, o której wspominasz brzmią jak niechlubny wycinek społeczeństwa, jeśli jest inaczej i mowa o większości, to serio - przeprowadziłabym się w inne miejsce. Ściskam!