Demony Przeszłości

[Leadeer]

Błądzę w tym domu między salonem a kuchnią
Przeplatam nogami w pokoju złączonym
Odwiedzam łazienkę gdzie krzyki me milkną
Wychodzę i kładę sie w łóżku natchnionym

Na jedną osobę a dwie sie zmieściły
Z wiatrakiem skierowanym na rozpalone ciała
Oddane uczuciu akt prosty a miły
To szczęście, bo nadzieja niestety przebrzmiała

Styki spalone tęsknotą i pamięć dysk twardy
Nie odpuszcza nie zapomni bo zaszyfrowany
Nie pęknie jak guma ta bańka bom hardy
Zewnętrznie a środek miękki, garbowany

Na zawsze zapamiętam ten uśmiech w sukience
Na schodach zawiniętych niby pętla na szyi
Gdy me oczy utkwione w prześlicznej panience
Mnożyły w żołądku stu-rzędy motyli

W dniu ślubu pierwszym a dwudziestym piątym
Przypieczętowałem zgubę i zawierzenie duszy
I stanąłem przed ołtarzem z sercem mym wątłym
Z nadzieją że to ona chwyci mocno i poruszy

Na zawsze zapamiętam klękanie pośrodku
Na sali ze wzrokiem świdrującym na wylot
Gdy oświadczyłem wierność wprost od duszy spodku
Oddałem plany i wizje na cały mój żywot

To piękne i niezapomniane, na zawsze w pamięci
Jak słowa dwa pierwsze wypowiedziane w kawiarnii
"Ty istniejesz" mi rzekła i rozlużniła swe pieści
Bo stres nas zjadał gdy upał jak w Narnii