Taka czułość

[Ewelina]

Wzbudzała w nich czułość

I jakiś rodzaj tkliwości... 

Jej głębokie spojrzenie 

A nad nim grzywka 

I falujące jasne włosy...

Policzki czasem różowe, 

Choć zazwyczaj całkiem blade 

Rumieńcem spływały 

Tylko gdy patrzyli na nią, 

Z zaciekawieniem za każdym razem.

A ona wciąż taka milcząca...

I zadumana 

W ruchach powabnych jak rusałka

Rzucała ich na kolana. 

 

Oczy jej z długimi do nieba rzęsami

Usta pełne 

I delikatne dłonie przy wąskich biodrach.

A ruchy powolne 

Prawie dla nich niewidzialne - 

Niejasne w intencjach 

W obecności cichej jakby nieobecne

A jednak wzruszające.

 

Wzbudzała w nich czułość, 

Gdy ciszę z ust do ciała wlewała, 

Napełniając świat zachwycajacym wdziękiem

I skromnością. 

Tonęła w duchowej zadumie cała

I wciąż w bezmiar ciszy 

W wąskie gardło milczenia

uparcie i spokojnie do siebie samej zmierzała.