Pod moim łóżkiem jest potwór

[error_erros]

Pod moim łóżkiem jest potwór
W starym pudełku po butach -
Jak niespełniona pokuta
Gnieździ się widmo powrotów.

Powieki mamy sprzężone -
Gdy zamknę, on swe otwiera,
Bym nocą oślepł na teraz,
A w przeszłym ujrzał przyśnione.

Do świtu tka we mnie hałas -
Westchnienia na listów kartkach.
Szelestem wracasz mi taka,
Jak wtedy, gdy je pisałaś.

 

 

[Anastazja Sokołowska]

Lubię czytać Twoje wiersze. Zawsze towarzyszy mi przy tym uczucie satysfakcji. To niesamowite

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo mi miło, szalenie wręcz, ale satysfakcji to bym się nigdy nie spodziewał

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaskakujący ten potwór. Pomysłowo

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Różne potwory ludzie trzymają pod łóżkiem. W zależności od tego, czego ktoś się boi ;>

[Cvir]

Podziwiam pomysł z „niespełnioną pokutą” odkąd pierwszy raz przeczytałam ten wiersz 🫡 I ze „sprzężonymi powiekami” tak samo. Piękny strasznie 

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zawsze mi ogromnie miło, kiedy coś mojego Ci się podoba

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Anastazja Sokołowska]

@error_erros Ja też. Podejrzewam, że wynika stąd, że czuję je w naturalny sposób. To ciekawe zjawisko!

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak mi przyjemnie z tym, co mówisz! Jesteś zatem kroplą w morzu czytelników, którzy zrecenzowali mnie tu w stylu "rzadko zgadzam się z tym, co napisał, ale pisać to on umie" ;D

[Anastazja Sokołowska]

@error_erros No nie do końca. Bo znacznie częściej zgadzam się z tym, co ów autor pisze, niż rzadziej! A więc bliskie są nasze odczuwania świata. Czy kroplą w morzu? Raczej postronnym obserwatorem.