Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Aleksyka

Marcin Sztelak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin Sztelak

Marcin Sztelak

Opublikowano
Opublikowano

Z braku znaczeń rozbijamy latarnie,

zepsute od niepamiętnych lat

w wózku spacerowym.

Zresztą czy istniał wtedy świat

wciąż wzbudza uzasadnione wątpliwości.

 

Niby to potwierdzone przez metryki,

ale papier zniesie oszustwo,

szczególnie gdy ręka wprawna

i odpowiednie oświetlenie.

 

W tej sytuacji pozostaje gaworzenie,

przecież co było na początku,

więc przez noc się niesie wesołe:

ga, ga, ga, gul, gul, gul

i dalej w ten sam deseń.

 

To chyba dostateczne wyjaśnia

tytuł oraz marną puntę.

3

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Triengel
      Nasi Bohaterowie

      Przez Triengel · Opublikowano

      Chwała tym osobom, Którzy nie poddają się,  Pomagają, czynią dobro, Nawet kiedy świat im się wali, Na nich nie zasługujemy,  Za mało ich szanujemy, Świat do nich należeć powinien, Bo to oni dają nam nadzieję,  Że życie jednak ma jakiś sens, Chwała naszym bohaterom, Którzy zwyczajnymi ludźmi są,  Takim szacunek się należy,  Dlatego też podziękujmy im, Za to, że są i robią to co chcą,  Czy to święta, czy też nie, Pokażmy im, iż nam na nich też zależy!  
    • KOBIETA
      Wenus

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Deonix_   Wenus…:) może jutro będzie widoczna? W roli pierwszej gwiazdki:)    podoba mi się! Pozdrawiam Deo :) 
    • Simon Tracy
      Ukryty, stary świat

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Gdzieś w głębinie umysłu ślepca. W ciemnościach nieruchomego oka. Gdzie dźwięk rozmów jest podobny do szczebiotu zarażonych lodowym wichrem wróbli. Siedź sobie w niewiedzy ślepcze. Nie dawaj w ten świat kroka. Świat jest już pustynią. Pozbawioną ludzi, techniki i kabli. Całoroczna polarna tundra. Bez nawet chwili temperatury dodatniej. Wszystko zdziczało i tylko w sidła śmierci zaprasza. A w sercach ocalałych jest jeszcze chłodniej. Z zimna umarła moja dusza. We flakonie zaschnięty róż bukiet. W którym niegdyś chowały się trzmiele. Nic teraz nie znaczą. Stary pakiet. Umiera rasa ludzi. Kurczy się wegetacji pole. Nie uchronią od śmierci mikstury, czary, najgrubsze tkaniny. A życiodajny ogień będzie niczym waluta. Umiera świat bez modlitwy i winy. A oto boża kara i ludzka pokuta. Ślepcze, Twój wyraz twarzy tak surowy. Umrzemy razem. Ja do końca Twój sługa. Ostatnia wieczerza. Zapach śledziowy. Śmierć z głodu i zimna jest jak noc polarna długa.   Wiersz pisany w roku 2013 przy utworze "Freezing Moon" zespołu Mayhem  
    • KOBIETA
      Na linii

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Radosław   o tak :) nie gryźć i nie kąsać…dając przestrzeń w bliskim, otwartym połączeniu :)  podoba mi się!    pozdrawiam :) 
    • Łukasz Jurczyk
      Życzenia

      Przez Łukasz Jurczyk · Opublikowano

      @Berenika97 Ja już pochłonięty :)   Wesołych i Szczęśliwych Świąt!!!   Pozdrawiam 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...