Taki sobie wierszyk

[Marcin Sztelak]

Nomen omen:

 

                     I

 

Na stoliku, w ciemnym kącie

leżą pióra, gęsie, może orle. 

Co nie zmienia nagiego faktu

– brak na rynku inkaustu. 

 

                     II

 

Cztery koty na pięciu łapach

– oto wieczorna tajemnica

wszechświata. Do zapomnienia

z rana, bo kawa stygnie 

wraz z pościelą. 

 

                     III

 

Po śniadaniu pora rozważań, 

górnolotnych – spadnie deszcz

czy umyć okna, 

Szczególnie to od podwórza, 

gdzie w starym piecu pali

sąsiadka. Podobno ładna. 

 

                    IV

 

Obiadu nie będzie, kura uciekła

z garnka. Zmarznie na kość

z pierza odarta. 

Woda bulgocze, więc zupa z 

gwoździa, tylko tabory odjechały

w kierunku zachodzącego słońca. 

 

                   V

 

Kolacja,z poematu nici, 

nastał czas wulgaryzmów

i nieprzyzwoitych gestów. 

Takich jak ukłony w stronę

dziada I obrazu. Wiele razy. 

 

                  VI

 

Noc, sen oraz kolejna porcja

dyrdymałów. Te, na szczęście, 

zapomniane nie trafią na papier. 

I dobrze, bo mu się kończy

cierpliwość. 

Szczególnie, że czerpany

z nielegalnych źródeł. 

 

Imię wróżbą – zupełnie bez związku, 

lecz brzmi mądrze. 

[Klip]

@Marcin Sztelak Fajne, bo bez pretensji do świata o wszystko.

Pozdrawiam.

[A-typowa-b]

@Marcin Sztelak ciekawy w formie wiersz. Pozdrawiam