Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sobie


Alicja_Wysocka

Rekomendowane odpowiedzi

potworek owszem jak każdy inny 

zaś metrum ma jak w zegarku

jest przeokropny lecz nic nie czyni

a rymy są tymfa warte

 

paskudztwo jakieś do wyrzucenia

lecz bardzo spójne logicznie

choć kokietuje ja zdanie zmieniam

bo wierszyk zagrał mi ślicznie

:)

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

mam z Tobą kłopot niebylejaki

tym samym metrum mi odpowiadasz

i piórem władasz jak giermek szablą

z Jackiem wiadomo wierszem się gada

 

jeśli ko nie wie ten musi przyznać

bo z taką prawdą nie da się minąć

dawno odkryłam że zamiast krewki

na pewno w żyłach wiersze Ci płyną

 

Dziękuję i pozdrawiam :)

 

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Alicjo - wiersz inny niż zazwyczaj u ciebie ale godny mianem wiersza - 

                                                                                                                  Pozdr.uśmiechem.

                                                                                                       

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Kapistrat Niewiadomski  Nie, nie, spójrz proszę na tytuł :)

Wiesz, kiedyś pisałam codziennie nawet po kilka utworów.

Przemyślałam sprawę za radą: "Znalazłeś miód zjedz tyle żebyś nie zwymiotował" Uznałam, że zamęczanie innych swoją twórczością,

może przynieść odwrotny skutek.

Trzeba dać się stęsknić.

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja myślę nieco inaczej — język polski jest tak rzadko używanym językiem na Ziemi (ilu ludzi umie się tym językiem posługiwać?), że każdy utwór po polsku mnie cieszy. Poza tym nie sądzę, żeby ktokolwiek zamieszczał słabe teksty intencjonalnie, a żeby napisać coś naprawdę dobrego trzeba: pisać, pisać, pisać… Trening czyni mistrza.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgoda, ale do pisania i publikowania, trzeba dołożyć głowę, znaczy

wiedzę. Wierszem nie jest wszystko, co uleje się z pióra. Internet jest pełen śmieci, nie chcę się przyczyniać do zaśmiecania (wywóz śmieci i utylizacja sporo kosztuje)

Zatem pozwolisz, że zostanę przy swoim zdaniu, miłego dnia :)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Miewałam okresy, że dwa wiersze dziennie wypadały mi z rękawa. W tym roku urodziło się ich kilka, uwaga poszła w innym kierunku. 

Może chodzi autorom o stałą potrzebę kontaktu, rozmowę o pogodzie czy rosole? Trudno o odkrycia codziennie. Ważne treści są jak szczyty, gdy nie lecisz samolotem. ;) ciepło pozdrawiam, bb

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Miło mi, dziękuję. 
    • @MIROSŁAW C.   Przeczytałem z przyjemnością. Pozdr.
    • Codziennie od rana tworzymy opowieść kolejne rozdziały lądują na półce naiwni marzymy że dobrze się skończy niestety z tym końcem to może być różnie   już palce grabieją i tańczą litery tu żadnej historii nie można pominąć ta autobiografia od ciebie zależy a życie dołączy jak zawsze epilog   jak każda opowieść też musi się skończyć czy będzie to jutro czy później – Ty nie wiesz odwieczne pytanie wciąż duszę Ci drąży czy Główny wydawca wypłaci tantiemy  
    • @Amber owszem tak i również pozdrawiam ;)
    • – Spójrz. Pan Ignacy ma siekierę i wychodzi z nią. – Na spacer? – Trudno rzec. Może chce coś roztrzaskać. Zmierza w stronę łąki, gdzie leży płaski kamień. – Tamten kamień jest znowu pusty. To niby co? – Widzisz w jaki sposób trzyma? Za ostre ostrze. – Chyba dobrze, że ostre? – Oczywiście, że tak. Krew ścieka z rozcięcia, a upał jak cholera. O chłodzeniu dłoni pomyślał, cwaniak jeden. Oby nie wyciekła całość zanim dotrze do łąki, bo nie poznamy odpowiedzi na dręczące pytanie. O w mordę popatrz. A jednak doszedł. Pochyla ciało nad kamieniem i zamaszyście trzęsie głową.   – Widzisz, że ich pełno na twardej szarości? – Czego pełno? – Gnębiących myśli. Spójrz. Właśnie wstaje i roztrzaskuje siekierą na miazgę. – Czy teraz wygląda na bardziej szczęśliwego? – No raczej nie. Znowu klęka przy kamieniu i znowu trzęsie głową, ale dalsze nie wylatują? – Może cierpi na zator? – A jeśli rozbił te szczęśliwe. Niby po czym rozpoznał, które złe, a które dobre? – Słusznie prawisz. Musimy mu pomóc.   – Co ty wyprawiasz. Ułóż go jak trzeba. Doduszaj ramiona. – Czemu? – Nie czujesz, że wierzga uporczywie. Jakiś nieswój. – Jak to nieswój. To jeden z naszych.   – Świetnie. Zostawmy ją na kamieniu. Z biegiem czasu wyciekną z niej wszystkie złe myśli. – A jeśli dobre też? – Spoko. Jakie to ma teraz znaczenie? Ważne żeśmy człowiekowi pomogli w potrzebie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...