Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dojrzałe owoce, 

zerwane kwiaty, 

koniec lata blisko. 

 

Rozlane wino, 

pochmurne niebo, 

wieczorny deszcz. 

 

Zamglone dni, 

nastrój przygnębienia.  

 

Żarzący się ogień, 

trzask palącego 

się drewna.

 

Liście opadają, 

ptaki odleciały. 

Wokół opustoszało. 

 

Przygnębiony i smutny, 

poczekam do jutra. 

 

Jutro nadejdzie, 

słońca nie będzie, 

życie toczy się dalej. 

 

Nikt za Ciebie 

życia nie weźmie. 

Palcem kiwniesz, 

nic nie zmienisz. 

 

Wszystko będzie jak wczoraj. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Trudno to zaakceptować, z jednej strony jak maleńki mamy wpływ na świat, nas może zabraknąć, ale "wszystko będzie jak wczoraj", z drugiej strony, że mamy do pewnego stopnia wpływ na swoje własne życie i powinniśmy skupić się właśnie na tym co możemy zrobić i nie pogrążać się w bezsensie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ach, gdyby tak móc ci przekazać wszystkie chwile swoich pomyłek, małych wtop i parszywych niepowodzeń, momenty radości, strachu, krótko mówiąc: być ci tak dziko najbliższy, nieodspajalny, wydobyty z dna, głębin podświadomości, jak, dajmy na to, te moje, tyleż rozpaczliwe co dziwaczne próby pisma automatycznego   (przez cały czas działania czaru wszystkie dziwki w pobliskim mieście będą mieć zielone włosy, księża – kokardki na brwiach, a jeśli będziesz grzeczny – wielka paproć o tobie zapomni – takie coś ostatnio, nieco bezwiednie, wysmażyłem). jak cudowniusińsko byłoby ściągać wraz z tobą i rozgniatać w palcach szklane słońca, wdmuchiwać gryzący pył wprost w oczy lampuceriuszy, być tym, który Zna, Potrafi Poczuć. abyś widziała moimi oczami krzyczącego brodacza w małym fiacie, gdy kiedyś wymusiłem pierwszeństwo na skrzyżowaniu (uwierz na słowo  – jak on śmiesznie wyglądał!). i być tym, który Pozostanie, nie da się wydrapać z miejsc, kolorów, tak wżarł się na przykład w nieco obciachową sytuację, gdy nieintencjonalnie zostawił na chodniku siatkę z bułkami, przez co dokarmił jakiegoś okołodworcowego menela, że... zbuduje tam własny, sięgający chmur pomnik. i już na zawsze zostanie (radośnie) zamknięty w jego wnętrzu, głowie statuy. i w płytach chodnikowych, zabawkach, których dekady temu się pozbył, zeszytach z gimnazjum i w ryku kierowcy malucha. bierz wszystko, proszę. zespól, nie wypuszczaj.
    • Zajrzałam dla tego... szalonego.. tytułu. Świetne zakończenie.! w końcu region Autorki. A to...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... dalej jest tak właśnie, z tego, co przejrzałam.
    • @Kamil Olszówka... dołączę do słów Jacka, "odwalasz" kawał dobrej roboty. Dałeś ciekawe tematycznie filmy, jeden obejrzałam, pozostałe w innym dniu. Chciałbym je wrzucić, do wątku.. "a to Polska właśnie".. mogę.?
    • @violetta To popatrz na dziewczynki... gdy się stoi wyglądasz jak w spódnicy, a gdy dajesz krok masz szorty...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... całkiem możliwe... ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...