Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K
Opublikowano

Naburmuszyła się muszka mała,

gdyż duża mucha ją musztrowała;

z tego powodu była nie w sosie,

zaczęła zatem mieć muchy w nosie.

 

Stroi więc fochy, nóżkami tupie

- Nie chcę ich moczyć w gorącej zupie,

ani bez sensu z szybą się zmagać,

nudne to wszystko, że szkoda gadać!

 

Nie chcę po domu latać bez przerwy,

i działać wszystkim wokół na nerwy,

ani też brzęczeć wciąż przy suficie,

nie mam ochoty na takie życie!

 

Z wrażenia dużą muchę zatkało

- Znajdę ja sposób na krnąbrną małą

i rzekła do niej: - Już ja cię zmuszę,

abyś zaczęła życie wieść musze.

 

Lecz muszka na to aż się uniosła

- Wiesz, że ja także jestem dorosła?

Czas żebyś w końcu to zrozumiała,

że tylko z nazwy swej jestem mała!

 

Tak to już bowiem bywa w naturze,

że wszystkie muchy rodzą się duże.

Więcej nie rosną już od tej pory,

czasami zatem mylą pozory.

 

Ty jesteś zwykłą muchą domową,

ja małą muszką, lecz owocową,

i choć jesteśmy z jednej rodziny,

to się istotnie jednak różnimy.

 

Lecz mamy z sobą też coś wspólnego,

pokarmu trzeba nam nieświeżego,

to co zepsute wolimy zjadać,

na czymś co dobre mucha nie siada.

Opublikowano

lecz się zjawiła potężna mucha

na gębie uśmiech z ucha do ucha

wy nie świeżyznę jeno wcinacie

a ja na świeże mam chrapkę czasem

 

na przykład kropla krwi świeżuteńkiej

mięska świeżego kęsek niewielki

a na padlinie żyć można owszem

lecz takie życie nudne i proste

 

ja jak ugryzę to mnie poczują

spuchnięte miejsce maścią smarują

jestem nie zwykła nie całkiem swojska

ja jestem mucha prawdziwa końska

 

siadam na wszystkim co stare zgniłe

każdego dziabnąć potrafię w tyłek

i zjadam wszystko co mi podpadnie

choć wolę świeże - wygląda ładniej

:)

Gość Franek K
Opublikowano

@kwintesencja

 

Dziękuję za pozytywny odbiór :)

@Rolek

 

Ja też ;)

 

Dzięki i pozdrawiam.

@sowa

 

Dzięki, to miłe porównanie, choć akurat z wymienionymi przez Ciebie panami ma tylko tyle wspólnego, że jest wierszem przeznaczonym głównie dla dzieci.

 

 

@Alicja_Wysocka

 

To się cieszę i dziękuję :)

@Nata_Kruk

 

Na to nic nie poradzimy. Też ich nie lubię, ale kto np. lubi pchły? Nie przeszkadza to jednak w pisaniu o nich. 

 

Dziękuję i pozdrawiam.

@Rafael Marius

 

Nie wiem ile masz lat, ale onegdaj tak się mówiło o czymś bez zarzutu. Naprawdę.

 

Dziękuję i pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Z bajki o muchach morał jest taki, 

że są zjadane chętnie przez ptaki, 

 

Wie o tym motyl, i boża krówka,

że muchy łapie też muchołówka.

 

Pewnie nikogo tym nie zachwycę; 

"dzbanki," rosiczki, i kapturnice...

 

Traszki, ropuchy, tudzież kumaki, 

szerszenie... jedzą je bez poklaki.

 

 I żadnej muszce nick nie zabroni, 

upstrzyć na róży, bzie, i lewkonii.

 

Chociaż riposta jest nazbyt jawna,

tak brzmi podana "ta druga prawda"

 

 

 

 

 

 

 

                                                           

Edytowane przez _Mari_anna_ (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

@_Mari_anna_

 

Nie wiem co to jest poklaka, ale dziękuję za wierszyk w odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "I nigdy nie wierz ludziom, którzy żyją w wykreowanej rzeczywistości, wrzucają innych do jakiegoś worka politycznego, oceniają innych na podstawie plotek i wywierają zakulisową presję."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       
    • Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...