Vis a vis

[Brevkbevt]

Stoimy znowu twarzą w twarz i 

nie wiesz co myśleć żeby się nie zrazić 

Wśród bazi jak w wiosennej baśni 

Uśmiechem pragne cały ten stres strawić 

 

Pustym wzrokiem sugerujesz zawracać 

Drżącą dłonią sięgasz po dzwonek,

ostatni dzwonek, niestety to nie atrapa 

Wciąż płonie serce, a jednak tonę 

 

Lecz moment otrzymuje w porę,

jak kołek stoję próbując zatrzymać doli koło 

Daj się wciągnąć, złap za dłoń mnie mocno

By ciepłem dłoni ogrzać w głowie wostok

 

Do celu prosto, kierunek szczęście by

w sercu mym wypełnić przestrzeń 

by gościem być, przejść przez wertepy

Stworzę poemat, Werteryzm skreślę 

 

[Brevkbevt]

@Dag Dziękuję bardzo za opinię. Takie słowa napędzają mnie do dalszej pracy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Somalija]

@Brevkbevt Cały czas próbujemy wypełnić jakąś przestrzeń... Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Brevkbevt]

@Somalija Otóż to. Pozdrawiam również

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo dobry wiersz, pozdrawiam :)

[Brevkbevt]

@kwintesencja Dziękuję i pozdrawiam również!

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A może lepiej zwolnić przestrzeń dla drugiego?

[Brevkbevt]

@Rafael Marius W stanie poczucia braku konkretnej emocji, nie zastąpimy jej inną

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Owszem, ale mnie chodziło o zrobienie przestrzeni dla drugiej osoby.
Czyli porzuceniu koncentracji na sobie i przeniesieniu jej na drugiego i wtedy emocję się pojawią, ale nie własne tylko tej drugiej osoby na zasadzie empatii i przestrzeń się wypełni, aż po brzegi.
Przynajmniej tak to jest u mnie, choć wiem, że nie u wszystkich.