Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzieci spod lasu inaczej szczypie mróz;
dzieci spod lasu inaczej szczypie mróz;
W nos popieści delikatnie,
a o stópkach to zapomni.
Szalik wiąż, wkładaj but,
sznuruj but.


Dzieci spod lasu nie skaczą dobrze wprzód;
dzieci spod lasu nie skaczą dobrze wprzód;
bo wzwyż skaczą przez skakankę,
albo w klasy grają w szkole.
Nie mam prądu w telefonie,
Pani krzyczy, nie rozumiem.
Prędko hop, szybko siup,
hop i siup.


Dzieciom spod lasu nie prędko iść na dwór;
dzieciom spod lasu na dwór nie śpieszy się;
bo na dworze zimno, wieje,
a kakao miło grzeje.
Miło zostać dłużej trochę,
długa droga, na osłodę
pij i leć, w środku miód,
dobry miód.


Dzieci spod lasu rzadko chodzą w las.
dzieci spod lasu rzadko chodzą w las.
W lesie groźny wilk to biega,
w chowanego, to się nie da.
Jak znów wpadniesz, to już bieda,
nie masz fantów, żeby sprzedać,
tutaj nie, tędy nie.
Szukaj sam.


Dzieci z lasu rysują inny wzór;
dzieci spod lasu rysują inny wzór;
Bo jak las to rysowany,
żadnej zaspy ani bagien,
gdzie sarenka sobie biega,
nikt nie krzyczy i nie strzela.
w oknie puch; tańczy śnieg,
w cicha noc.

Opublikowano (edytowane)

Witam -  słabe pisanie tu widzę taka dziecinada - 

                 ale to tylko ja - może innym się spodoba...nie kumam tych powtórzeń - 

                                                                                                Pozdr.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@chlopiec Pomysł na pewno jest. Chwilami jest wykonanie i czucie słowa. „Technicznie” do przemyślenia. Pewne rozwiązania w mojej opinii udane (z tekstu wyskakuje gorzka refleksja, temat i emocje są klarowne),ale zapis do dopracowania. Tak czy siak - tekst zatrzymał, zwrócił uwagę. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Marek.zak1 Dzięki Marku, to stareńki wiersz, ma swoje odniesienie do sytuacji na portalu, który od wielu lat już nie istnieje.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Raczej kurki, bo każda myśli, (nie, no nie myśli przecież),  że jest tą jedyną. I tak kiedyś będzie z niego rosołek :) Ale póki co, nadał się najpierw do wierszyka. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...