Konturowanie

[Marcin Sztelak]

Wciąż wierzymy w drugie strony medalu,

tęcz, okien, tam grasują sprzedajne

anioły, obrane z absolutu.

 

Ciągnąc za sobą połamane skrzydła

ochrypłymi głosami rozrzucają hymny.

Żadnej chwały, tylko echo, umierające

po wielokroć.

 

Zużyte słońce odbarwia blade twarze

trwale odciśnięte w byłych błękitach.

Szarość wtłacza nasze rozpalone 

wargi w serie niepotrzebnych pocałunków.

 

Słodycz więźnie w gardle, a jednak

wciąż wierzymy w zbawienia i oczy

wypełnione blaskiem.

 

[GrumpyElf]

@Marcin Sztelak Dużo masz przemyśleń, na pewno jest tu treść. Liczba mnoga podmiotu jest ryzykowna przy tylu twierdzeniach, pomyśl nad tym. 

[bazyl_prost]

@Marcin Sztelak kolory świata są do poprawki trochę , najbardziej wkurza mnie żółty nie tam gdzie trzeba i te chmurki jak z czerwonego kapturka, Jowisz się poprawił jest bielszy, Mars trochę zniebieszczał , trzeba to jakoś pokolorować ale z głową, ciekawe czy tam sie da polecieć. Remediacja koherentna. Świat nie powstał z ognia, filozoficznie.

 

 

Edytowane 12 Listopada 2022 przez bazyl_prost (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja też wierzę, a blask bywa że się odbije, gdy sami go mamy.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - ciekawie piszesz - 

                                                   Pozdr.

[tetu]

Cześć Marcin. Odczytuję Twój wiersz zupełnie inaczej niż przedmówcy.
Dziś chyba wszystko jest sprzedajne, mało wiarygodne i sztuczne. Poniekąd sami to napędzamy nabierając się na różne obietnice, łykając słodycz, nie będąc pewni, czy to słodycz. Mało w nas determinacji, kolorytu, dlatego popadamy w szrości łapiąc się tylko konturów. Niepewni i coraz słabsi dajemy sobą manipulować. Wierzymy, bo chcemy wierzyć, że nasze oczy jeszcze zaświecą.

Wiersz można czytać jeszcze inaczej, co jest jego walorem, ale ja zinterpretowałam go sobie właśnie w ten sposób. Serdeczności. 

[goździk]

@Marcin Sztelak Wiara właściwie została z przyzwyczajenia, jej istota umarła i tylko rozbrzmiewa echem po kątach. Choć wciąż kurczowo trzymamy się nadziei, że za szarością egzystencji kryje się coś więcej, jakiś blask. Piękne to.

[duszka]

@Marcin Sztelak Myślę, że wierzymy w tą "drugą strone madalu", bo czujemy jej obecność w sobie i w świecie, bo tęsknimy za jej bliskością ... A może i generalnie każda wiara wynika z tego wewnętrznego wyczuwania rzeczywistości, której dotyczy, a która wymyka się nam z bezpośredniego przezywania... Ciekawy, pobudzający do głębszej refleksji wiersz. Pozdrawiam :)