Do Teresy Tuszyńskiej

[Gerber]

zobaczyłem cię pierwszy raz w telewizji
będąc małym chłopczykiem mówiącym O!?
osiadłaś pod dojrzewającą świadomością skrywając w trawie swą twarz

później szukałem jej w innych włosach spojrzeniach uśmiechach
nabierając coraz większego doświadczenia w odkrywaniu
niewidzialnych oddziaływań między powidokami
często powtarzając O!? przepraszam

po latach przeglądając przypadkową gazetę
zobaczyłem twoje zdjęcie z informacją odeszła na zawsze
przypomniałem sobie że źle znosiłaś codzienne poniedziałki
o smaku starych kartofli

słowo zawsze
ma w sobie wyraz
chłodnego końca
prowokuje by krzyknąć
do widzenia do jutra

[goździk]

@Gerber A czasami tego jutra dla kogoś zabraknie. Przemijanie, przemijanie...