Jesienny tren

[Zdzisław Kiedrowicz]

jestem przy tobie 
nie mów nic więcej 
niech słowa ukryte pójdą w zapomnienie 
leżysz odarta z szaty złotych snów 
umierasz, wiatr szumi 
tak szare jest niebo 

byłaś przyjacielem mojej samotności 
pamiętam spacery w parkowych alejach 
gdy w smutek wpadałem ogarniał Cię żal 
i deszczem płakałaś nade mną tak szczera 
dawałaś mi rękę spowita we mgle 
w krainie słowa byłaś opiekunem 
przyniosłaś owoce gdy dojrzewał sad 
kazałaś je schować do płaszcza na później 

oparty o szybę pogrążam się w bieli 
okno mnie chroni przed zlodzonym światem 
nadgryzam jabłko, dałaś mi je wtedy 
owoc jak łzami, kroplą soku kapie 

stworzę cię w blasku gorącego słońca 
w kolorze astrów odnajdę twój ślad 
już widzę jak zbierasz swoje wonne ziele 
by znów mnie odurzyć 
uwielbiam ten stan 
 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - podoba się - 

                                          Pozdr.

[A-typowa-b]

@Zdzisław Kiedrowicz tak się rozkręcasz w tym wierszu. Pozdrawiam