Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

03:41 (Nad ranem)


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Nad ranem czasem trzęsę się z zimna,

drży razem ze mną chłodne powietrze,

sen rozbudzony odchodzi nagle,

wszystko tu po nim, próżno go szukać.

 

Jasność przegrywa bitwę z ciemnością,

w nierównej walce trudno zwyciężyć;

muszę przeczekać z sobą do rana,

druh najwierniejszy jest ze mną – Księżyc.

 

Myśli zabójcze snują się smętnie,

nad ranem zwykle myślę o tobie,

jak żmija kąsa każda minuta,

najsamotniejszy jest wtedy człowiek.

 

29.10.2022; 03:41

 

 

 

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Annie

 

Niesamowite! Nie wiedziałem o tym...

@Marek.zak1

 

Dzięki Marku.

Nocne teksty rzadko przechodzą próbę dziennego światła. I to jest chyba ten przykład.

Nie usuwam jednak, gdyż opisałem to, co czułem.

 

Pozdrawiam.

 

@Rolek

 

Może i za. Z samych trzewi. Obudziłeś się kiedyś nad ranem, trzęsąc się z zimna, nawet gdy w domu ciepło?

 

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tylko pomyśleć wszystko przed Tobą

gdy strumień życia płynąć przestanie

i znikną sensy nadane słowom

w miejscu gdzie miło będzie nad ranem

 

miejsce zapewne nie tylko Twoje

przez które każdy przejść w końcu musi

otwiera ono skromne podwoje

i swym ubóstwem każdego skusi

 

jego uroki Maciej Zębaty

opiewał w pieśni ponadczasowej

choć napisana przed wielu laty

jest aktualna - chyba to powiesz

 

 

pozdrawiam :)

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@kwintesencja

 

Dzięki. Nie znałem tego tekstu...

@Nata_Kruk

 

Tylko że nie o nudy tutaj chodzi...

 

Pozfrawiam.

@Dag

 

Nie jestem pewien, ale dzięki za te słowa.

@Jacek_Suchowicz

 

Dobry czarny humor zawsze w cenie.

 

Dzięki Jacku (za dobre słowo) i pozdrawiam.

@Giorgio Alani

 

To prawda, choć bywa wtedy bardzo bolesna,

 

Dziękuję i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja"   czy to te słowa nie są przypadkiem objawem pychy!!! Dobro jest jedno i takie jakie On nam pokazuje w przykazaniach i objawieniach     na dzień 20 lipca "Myśli na każdy dzień' - Alicja Lenczewska:                                 " Nie płacz nigdy nad swoim cierpieniem - płacz nad swoją nędzą, niewdzięcznością i niegodnością, bo większe są niż cierpienie, które przeżywasz ...                                 Nie mogę pocieszać i obdarowywać człowieka zadowolonego z siebie, który w swym przeświadczeniu już wszystko ma. Pocieszam i obdarzam tych, którzy pragną, są złaknieni, którym nie dostaje, którzy widzą swą nędzę i niemoc"                                                                                                                                                       Świadectwo 559
    • @Annna2 ... I zawsze bliska choć daleka ma myśl na Ciebie cięgle czeka  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @violetta trochę jestem zdziwiona, bo Twoje teksty Violu są mgnieniem motyla o szczęśliwości. Delikatne, romantyczne, zwiewne. Tak świat odbierasz, czy tak go kreujesz? Moje to ciosane kołki, jakaś kompletnie inna bajka. bb
    • Nad filiżanką herbaty, o smaku mięty i róży, swe życie człowiek przegląda,   fusami — jak z wosku — wróży. Każdy łyk to obraz, z przeszłości coś przywoła: dzieciństwo, młodość i miłość — co serce wciąż unieść zdoła. Fusy — jak ślady życia na dnie porcelanowej miski — mówią o dawnym czasie, o chwilach tak bardzo bliskich. W ciszy snują się myśli, jak para znad filiżanki, niosąc westchnienia duszy, matczynej kołysanki. Na dnie — półkole księżyca wśród fusów stygnących powoli. Noc jakby cicho szeptała: „To było… minęło, lecz boli.” Choć wróżby są ulotne i fusy kłamią czasami — to warto wziąć łyk wspomnień, które zostały z nami.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...