Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Napiszę kiedyś wiersz, oh nie, już napisałem,
który narodzi się ze schabowego kotleta-
pomyślał w zadumaniu nieznany wierszokleta.
Oh, schabowy, schabowy, smaczny kotlecie
smakujesz mi niezmiernie, zakochałem się w tobie jak w kobiecie.
I zjem, oh zjem cię całego,
pożrę bez litości, nie przetrwasz zapewniam do dnia jutrzejszego.
Wyssam ja z ciebie wszystkie przypraw soki
i z tej rozkoszy będę kołysać się na boki.
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W dawnych, bardzo dawnych czasach, żył król Popiel i jego żona Gerda,
zapytajcie wszystkich okolicznych myszy, a największa ogonkiem merda.
Merdanie jest z oczywistego powodu i pytać nie trzeba,
zjadły myszy króla i królową za czyn okrutny niczym okruchy chleba.
Zapytacie zapewne, a co to ma ze schabowym do czynienia
i czy ta cała historia smak kotleta zmienia. 
Marek.zak1 Wielki, zakonu wierszokletów Mistrz Pióra
zaproponował na tron Polski schabowego króla.
I tutaj zachodzi nieoczekiwanie - takowe pytanie,
czy wybierając Schaba I na króla nowego, 
doda szczęścia i zdrowia dla narodu zacnego?
Król tak smakowity, no przecie nie z piernika,
lecz ze zwykłej patelni, oh nie, nie z piekarnika.
Czy podoła on trudom rządzenia narodem,
jedno jest pewne wygra wojnę z głodem.

 

Pozdrawiam ;-)
 

Edytowane przez WiechuJK (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Brak schabowych w dużym stopniu przyczynił się do rozruchów w 1970 i 10 lat później, a zapewne też w 1989 roku, więc to królowanie mogło być szczęśliwe:). W Czechach u na Węgrzech gdzie nie było trudności aprowizacyjnych naród tak nie reagował. Pozdrawiam

Opublikowano

@WiechuJK

Mówiąc to zaczęła wyjadać z talerza tygrysie krewetki, kawałki awokado i manga pokrojone w drobną kostkę. Kiedy skończyła, popchnęła talerz w jego stronę, ze skromniejszym wyborem liścia sałaty, posiekanej drobno kolendry i kilku ćwiarteczek limony ociekających miodem.

 

Z mojego opowiadania Terapia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

@WiechuJK

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opowiadanie jest zbyt długie, żeby je tutaj opublikować (3157 słów), ale spróbuję pociąć na kawałki i przerobić na sto wierszy. Prozy i tak nikt nie czyta.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czy była przesądna, wierzyła horoskopom i słowom Cyganek? Nie, a jednak pewnego zimowego dnia, w rozpaczliwym poszukiwaniu nadziei, zapukała do drzwi wróżki. Pani wróżącej z kart. Ale ta nie chciała jej wróżyć. Zrobiła coś innego... A na koniec dała jej kartkę ze słowami, które miała przepisać, codziennie rano czytać i zawsze nosić przy sobie. Taki talizman. A więc trzymała swój talizman w domu i zabierała go ze sobą wszędzie tam, gdzie szła.  Tamtego dnia też włożyła kartkę do swojej torebki. Tam gdzie zawsze, do małej, zasuwanej na suwak kieszonki. Oprócz kobiecych, jakże przydatnych drobiazgów miała w torebce też sporą sumę pieniędzy. Ostrożna jak zawsze była pewna, że nikt jej nie okradnie. A jednak stało się inaczej. Kiedy sięgnęła do torebki z przerażeniem odkryła, że schowane tam pieniądze zniknęły! Raz za razem wyjmowała zawartość torebki i sprawdzała każdy jej zakamarek, ale pieniędzy nie było! Zrozpaczona wracała do domu. Co teraz zrobi, jak się wytłumaczy, skąd weźmie taką sumę? W domu raz jeszcze przejrzała zawartość torebki mając nadzieję, że pieniądze się jedynie zawieruszyły i zaraz znajdą. Ale nie, nigdzie ich nie było. Zamiast nich trzymała w rękach kartkę ze słowami, które kazała przepisać jej wróżka. Słowami, które miały ją chronić... Właściwie była to modlitwa do aniołów - prośba o ich wsparcie i ochronę. Rozpłakała się. Mieli ją chronić, a zamiast tego... Nieistniejące anioły i bajki, w które naiwnie uwierzyła.  - Nigdy was nie było i nie ma... - drąc kartkę powtarzała przez łzy - Nie ma was, nie ma... A ja jak głupia w was uwierzyłam, że mnie ochronicie.   Podarta kartka z modlitwą do aniołów wylądowała na podłodze. A kiedy się już nieco uspokoiła, pozbierała kawałki papieru i wyrzuciła je. Umyła zapłakaną twarz i wróciła do pokoju. Pozbierała leżące na łóżku, wysypane z torebki drobiazgi, by znów je tam umieścić. Jakież było jej zdumienie, kiedy na dnie torebki zobaczyła leżące tam, jak gdyby nigdy nic, pieniądze. Wpatrywała się w nie bez słowa. Ale jak...? Skąd się tam wzięły...? Przecież tyle razy szukała ich w torebce, wszystko wysypywała i zaglądała w każdy zakamarek. Nie było ich! Ale teraz... Były. Jak gdyby nigdy nic leżały na dnie torebki. Wyjęła je z niedowierzaniem i ostrożnie położyła przed sobą. W jej oczach znów zamigotały łzy. - A jednak mnie strzegliście...    Historia prawdziwa. 
    • @Bożena De-Tre chciałeł pokazać ostatnie akordy życia. Tuż przed horyzontem zdarzeń. Piękno życia - rozpacz rozstania. Dzięki raz jeszcze. Sercem.
    • @Migrena Znależć odwagę opowiedzieć Światu to już jest dar.Tobie wyszło bez krzyki i pokazałeś”’ból istnienia”….dla mnie życie jest darem i to też między Twoimi wersami odczytałam… @Bożena De-Tre Tyle trudnych tematów przy nas…obok..opisujmy je.Są jak kamień pod stopą….
    • Ma te, i Oli kopa jaj; jaja po kilogramie tam.      
    • A z sadu judasz, a na "nio" był zły, bo i nana z sadu Judasza.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...