Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Dla 

@Kwiatuszek

Znowu  przyszła wiosna do skrzaciej wioseczki.
Jasne słonko grzeje trza zmienić porteczki.
Wyprasował sobie krótkie w grochy białe,
Skrzat Brodaty spostrzegł, zrobiły się małe.

 

Tak tak, latka lecą, brzuszek Skrzatu rośnie.
Chociaż trzyma dietę prawa są nieznośne.
I wraz z wiekiem Skrzata myśl mocniej uwiera,
“Czy ja zawsze sam być mam, jasna cholera?”.

 

Opielił rabatki, napełnił donice.
I już postanowił “zdobyć chce skrzacice”.
Czytelnikom winien jestem wyjaśnienie,
To że nie ma skrzacic ludzkie jest bajenie.

 

Bo skrzacie samiczki są innej urody.
Mają piękne, białe, dosyć krótkie brody.
Tak więc głupi ludzie, pojęcia nie mają
I do samców skrzacich, owe zaliczają.

 

W wiosce była jedna panna słusznej tuszy,
Lecz brzydko mówiła aż bolały uszy.
Więc nasze Skrzacisko plany ma podróży
A wróżka Macherka kierunek wywróży. 

 

Spakował prowiancik - poziomki w konserwie.
Kosturek do łapki, agresor oberwie.
Na południe, wróżba Macherce wypadła.
"Tam pomyślność w łowach" - wróżka tak odgadła. 


Wędrówka mordęgą, za jakie to grzechy?
Przebył rzeki, góry był już w państwie Czechy.
Bohater nad stawem znalazł nocowanie.
Żab tam było pełno, cały czas kumkanie.

 

Utrudzony zasnął z trawy miał posłanie.
W nocy mu się śniło z żabą całowanie.
Kiedy się obudził pełne zaskoczenie,
Patrzy obok leży wspaniałe stworzenie.

 

Rude lśniące pukle, zęby niczym perły.
Usta rubinowe w uśmiechu mu rzekły.
“čeká na nás laska, ja sem tvoja holka”.
A Skrzata ze śmiechu już dopadła  kolka.

 

Drogę zaś do domu w pełnej wesołości,
W swawolnych figielkach, odbyli w miłości.
Zamieszkali razem w starej skrzata chacie,
Którą odziedziczył kiedyś po swym tacie.

 

Tam czeska Skrzacica waży z rzęsy zupę, 
Skrzaty często mówią, że ma ładną pupę.
Słychać czasem dźwięki, nikt nie zważa na nie.
W księżycowe noce coś jakby kumkanie.

 

Edytowane przez Rolek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Rolek Serduszko  za mało, tu się Nobel należy! Choć nie każdy w historie Brodatego wierzy. Skrzacie samiczki z brodami rozbawiły mnie do łez, reszta historii oczywiście też! Nie miałam zamiaru pisać kolejnej części, ale apetyt wzrósł w miarę jedzenia! To jest świetne! Hahaha Pozdrawiam serdecznie;-)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...