Włość

[Aleksander Łukiańczuk]

Wianuszek plotą liściaste obłości,

Zerkając kołem na trawiaste błonie,

Po nich kłusują orzechowe konie, 

Krainą godną na próg mojej włości.

 

Chcę iżby była zakątkiem miłości,

Gwieździstą porą razem na balkonie,

Byśmy trzymali się za swoje dłonie.

Ach, wiele życzę sobie od przyszłości!

 

By było słyszeć fortepianu brzmienie,

Gdy córy moje wygrywają cudnie,

Bym zoczył żony mej ciągłe kwitnienie,

 

Gdy tylko wiersze swoje rodzi żmudnie,

Bym stał się też tym, kto ten obraz utnie,

I ujmie owo marzenie na płótnie.

[janofor]

@Aleksander Łukiańczuk

skąd ta miłość do archaizmów?

aktualnie jej nie podzielam, jest sens?

[Sylwester_Lasota]

Jak wyżej, ale się przeczytało, a to już coś.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam.

[Aleksander Łukiańczuk]

@janofor Co do pytania o sens, nie wiem jak mam je rozumieć. Sensem jest dążenie do piękna. Dróg ku temu może być wiele. Ta zdaje się być zgodna ze mną. Nie dobieram celowo archaizmów, wszystkie słowa wydają mi się naturalnymi. Być może związane jest to z tym, że jeśli czytam poezję, to jest ona autorów z lat dawno minionych, przez co nabywam trochę tego języka. Być może wynika to z jakichś innych pewnych duchowych inklinacji. To drugie może być też przyczyną pierwszego.

 

Ale jeśli chodzi o uczucia, to ja, z kolei, nie pałam miłością do tego co współcześnie uważa się za poezję i co się teraz produkuje. Bardzo, bardzo ładnie ujmując.

Pozdrawiam

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  podobają mi sie owe orzechowe konie - ciekawy wiersz - 

                                                                                      Pozdr.zadowoleniem.

                                                                                                                          

                                                                                       

[Aleksander Łukiańczuk]

@Waldemar_Talar_Talar bardzo dziękuję i także pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@Aleksander Łukiańczuk Nie będę czepiał się archaizmów, ponieważ, jako miłośnik poezji romantycznej, bardzo je lubię. Zastosowane, z pewnością dodadzą utworowi klimatu, tylko nie można z nimi przesadzać.

 

Z tym rozumieniem poezji współczesnej mam tak samo jak autor. Nie przemawia do mnie, nie czuję w niej klimatu pożółkłej strony, pachnącej starą biblioteką. 

 

Wypadałoby napisać jeszcze, że z uwagi na nasze bardzo dziwne i szybkie czasy, stroń autorze od starych form, zdaniowej komplikacji, etc. Tylko, że nie napiszę tego, ponieważ sam takowych form używam w swoich utworach. Byłbym zwyczajnie hipokrytą. :)

 

Widzisz, ludzie dzisiaj lubią szybkie utwory, szybkie wiersze, przez które się przechodzi, ponieważ nie ma czasu, by się w nie zagłębić. Poezja romantyczna taka nie jest i za to ją uwielbiam.

 

Rozwijaj się dalej! :-)

[Aleksander Łukiańczuk]

@Wędrowiec.1984 Powiedziałbym, że ludzie nie tylko dzisiaj ale od zawsze wolą szybko, łatwo i przyjemnie. Nadrzędną ideą twórcy nie powinno być natomiast dogadzanie ludziom. W przeciwnym wypadku, odnośnie ostatniego, nie może być mowy o żadnym rozwoju. Ja staram się wymagać od siebie, tworzyć formy nieprymitywne i trzymać się z dala od, jakbym określił, "plucia słowami", które cechuje współczesne produkcje. Dziękuję za wpis. Pozdrawiam.