Burza

[Poetry from DAD]

Na panoramie pulchne cumulusy,

Jak białogłowe nad wybrzeżem mewy.

Etery chłodne zwiastują ulewy,

Przez dmę utkane deszczowe obrusy.

 

Gdzieś wyżej słychać burzowe całusy. 

Ktoś dyryguje błyskawicom śpiewy,

Chórowi grzmotów harmonijne ziewy,

I Perunowi czarowne opusy.

 

Nieboskłon krasi malownicza tęcza,

Sportretowana tańczącymi łzami.

Szafirem pała zmokła nić pajęcza,

 

Przeszklona łuną słonka za chmurami.

I niebo swoje modrości odchmurza,

To jest już koniec, już przeszła ta burza.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawa ta twoja burza - 

                                                               Pozdr.

[Wędrowiec.1984]

Rozwijasz się, choć mam wrażenie, że robisz coś zbyt szybko. Kiedy się to czyta jest fajnie ale ma się poczucie, że utwór nie odpoczął, nie odleżał trochę i nie został przeczytany ponownie, po jakimś czasie. Widzisz, to tak jak z tym se w poprzednim wierszu. Można było zrobić to inaczej, ponieważ se w żaden sposób tam nie pasowało, wręcz niszczyło magię wiersza. No ale już zostawiłeś, żeby się ilość sylab zgadzała. :-)

 

Naprawdę widać, że masz romantyczną duszę. Pielęgnuj ją.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To ładne.