Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ławka w łodzi

Krzysic4 czarno bialym
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Kiedyś zawitam do Tuwima 

Klapnę na ławce przy poecie 

I tak po prostu go zapytam 

czy ja też będę pisał wiersze 

 

Czy już na zawsze pozostanę 

tym sympatycznym

lecz 

 

grafomanem 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Krzysica-czarno na białym (wyświetl historię edycji)
10
  • 3 tygodnie później...
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A Tuwim z góry rzucił okiem

kto miejsce zajął na ławeczce

zakompleksiały poecina

dowartościować trzeba jeszcze

 

prostując członki Tuwim powstał 

w dupę go kopnął wrzeszcząc gromko

Ty piszesz dobrze nie kokietuj

zbierz swoje dzieła wydaj książkę

 

niewiasty zaraz legną sznurem

i wzdychać będą jak do nieba

uważaj tylko na ogórek

aby przypadkiem nie zaśpiewał

:))) 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
7
  • 1 miesiąc temu...
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Skromność Marcinie nie jest słabością jest zaletą którą bardzo cenię.

Ciągle myślę że uprawiam grafomanię. Nie pozbędę się już nigdy tej przypadłości. Wciąż chcę się uczyć, wciąż myślę że mogłabym lepiej, piękniej, mądrzej itp. Trema przed publikacją i zdanie czytelników mnie nie odstępuje. Serdeczności :)

 

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • lena2_
      w pełni

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • Berenika97
      wiatr

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • Berenika97
      "odwrócona dekantacja"

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • Witalisa
      cyt.

      Przez Witalisa · Opublikowano

      I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Nela
      Cisza pod skórą

      Przez Nela · Opublikowano

      Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...