Utkwiłem

[Leszczym]

 

Wziąłem i utkwiłem jak jakiś gwóźdź w ścianie. Nieruchomo w nieruchomej. Wbity w tynk. Gdzieś pomiędzy przekorą a pokorą. Pomiędzy podłogą i sufitem. Ani się ruszyć. Ani w te, ani we wte. Tylko ten obraz, który mam zawieszony na karku mam nadzieję, że pójdzie pod młotek. Średni, nieduży i nienajlepszy Henri de Toulouse – Lautrec. Polecam. Inaczej jest po mnie. Mówiąc w skrócie bida, bieda i duże obciążenie, a ja przecież starzeję się i rdzewieję, a nawet obruszam się. Zresztą – z mojej perspektywy – ten obraz bardziej waży aniżeli wygląda. Zresztą spoglądam na niego niechętnie i z nieodpowiedniej strony. Przytłacza mnie prozaiczną wielkością wagi super ciężkiej.

 

 

Warszawa – Stegny, 04.09.2022r.

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jestem pod dużym wrażeniem tego tekstu, jego bogatej i spójnej symboliki rozwijącej ciekawą wypowiedź.., i jego (swoistym dla Ciebie) humorem :) Widzę tu zmagającego sie z zyciem Peela, który w swoim zagubieniu utkwił w przekorze.. ale nie do końca, a więc mozna go jeszcze z niej uwolnić -  w kierunku (zdrowej) pokory otwierającej na rzeczywistość. Do tego casu dźwiga na sobie namalowany przez przekorę "obraz życia" czy jej wyobrażenie rzeczywistości. Jakies musi ona mieć, według mnie, choćby zamglone, wycinkowe, czy płynne. To w skrócie moja interpretacja :) Pozdrawiam, Leszczymie!

 

 

[Leszczym]

@duszka Gdzie tam Duszko, czytasz swoim zwyczajem inaczej niż napisałem ;) Również pozdrawiam , zresztą z nad morza ;)