Żołnierze z Westerplatte

[Father Punguenty]

Już przeminęło wiele dni,

Dni ciemnych, jakie zawładnęły światem.

Gdy wrzesień spłynął morzem krwi,

A w niej żołnierzy z Westerplatte.

 

A szwabski cierń przymnożył wiele mąk

I tyle śmierci nieprzebranych, lecz

Oni przeszli, gdzie kwiatów zakwitł pąk

I z czołem jasnym, przez błękitne bramy.

 

Dziś ucichł w pamięci wystrzał dział. 

Kurz, pył bitewny osiadł w zapomnienie, 

By zabaw upojnych kondukt trwał,

W przepychu i z blasku uwielbieniem.

 

Jakże jest ciężko zetrzeć z powiek sen.

Tak łatwo mami pejzaż kolorowy.

Gdzie kiedyś okrzyk mężny brzmiał,

Dziś pusty śmiech i słowa pustej mowy.

 

Lecz kiedy strzała przerwie śpiew,

Gdy jasny łan obrodzi czarnym kwiatem,

Chwytaj za broń na pierwszy zew

I stań jak żołnierz z Westerplatte.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(wersja udźwiękowiona)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  wiersz na czasie  - musimy pamiętać i podziwiać

                tamtych bohaterów  - 

                                                                                  Pozdr.

[Father Punguenty]

@Dag ..pozdrawiam i dziękuję za wpisy.