"Dawaj, Marta, dawaj!"

[Gizel-la]

Świat w niewidzeniu
Jeśli od zawsze
To tęsknota za nim
Ponoć nie aż taka

 

Witam cię słowem i dotykiem
Milkniesz na chwilę
Widać skupienie na twarzy

Tu każdy ton musi być wyważony
A każdy dotyk - adekwatny do sytuacji

 

Twój przewodnik ma trudne zadanie
Tylko kilka sekund na każdą nierówność
(Wszak trasa - to nie dywan)

 

Jego słowa przyjmujesz jak aksjomat
Wierząc w doświadczenie
I dajesz z siebie wszystko

 

Reszta jest sumą
Zawsze z plusem dla ciebie

 

Nie wracasz z pucharem

Po co ci on

 

Przecież wiesz że

Zwyciężyłaś

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 28 Sierpnia 2022 przez Cor-et-anima (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

podejrzewam, że to wiersz o Marcie Woźniak, chociaż mógłby też być

 

o Joannie Mazur, ale chyba nie jest, bo to Marta zdobyła najwyższy laur.

 

Podziwiam tych ludzi, dlatego dla Ciebie laurka i serducho za wiersz.

 

Pozdrawiam.

 

PS

 

w trzecim wersie od dołu chyba coś zjadło Ci "co"

[Gość]

@jan_komułzykant Miło mi i dziękuję za komentarz! Akurat nie o tych wybitnych sportsmenkach jest to wiersz.

Im pewnie już poświęcono setki - jeśli nie wierszy - to reportaży.

Piszę o nikomu nieznanej niewidomej Marcie - lekkoatletce - amatorce. Zawsze fascynowała mnie walka ludzi ze swoimi ułomnościami. Tutaj mam możliwość obserwowania tej dziewczynę i z serca jej kibicuję. Dodam, że powala mnie jej naturalność,  kontaktowość, poczucie humoru i bagatelizowanie swojej niepełnosprawności. Mam wrażenie, że otoczenie bardziej się na tym skupia, niż ona sama. Fakt - wymaga bacznej obserwacji i pomocy w czasie treningów. A robi je z grupą osób w pełni sprawnych. I tu też ukłon w kierunku sportowców (z trenerem na czele), którzy jej umożliwiają odbywanie takich treningów.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz - 

                                                      Pozdr.

[Gość]

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję!

z życia wzięte :)

 

Również pozdrawiam!