kocham, kochałem

[Krzysztof2022]

                                                                           

zimą po puszystym śniegu boso stąpałem

by twoje ślady odnaleźć

skrawek naszego życia

wiosną skowronka pytałem czy pamięta 

jak dla nas śpiewał 

nie zrozumiał odleciał

latem kwiaty na polanie zbierałem 

je tak bardzo lubiłaś

nocą wzrokiem ku gwiazdom sięgałem 

ciebie szukałem nie spotkałem

kasztany tej jesieni zbierałem 

w nadziei że twój dotyk spotkam

nie zastałem

 

nie potrafię zapomnieć

z tej namiętności się uwolnić

dlaczego tylko to z nas zostało?

na zawsze odeszłaś

a ja z sobą dla ciebie zostałem

 

 

moje miasto   listopad 2021

 

Edytowane 19 Lipca przez Krzysztof2022 (wyświetl historię edycji)

[Krzysztof2022]

@sowa nic..cisza

Pozdr.

Edytowane 24 Sierpnia 2022 przez Krzysztof2022 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Tu pasuje mój uniwersalny koment: co się stać mogło, a się nie stało, widać stać się nie miało.

Moje osobiste doświadczenia teś do tego pasują.  Pozdrawiam

 

[duszka]

@Krzysztof2022  Miłość zeszła ze "sceny", ale "scena została" - cicha, tęskniąca, pragnąca "dalszego ciagu"... To moje refleksja i moje odczucie po przeczytaniu Twojego wiersza. Serdecznie pozdrawiam :)

[Krzysztof2022]

@duszka dziekuję

[A-typowa-b]

@Krzysztof2022 czułość i samotność? W tym wierszu razem się tulą, oby peel również mógł przytulać to czego pragnie. 

Pozdrawiam.

[GrumpyElf]

@Krzysztof2022 Serduszko za prawdę, którą daje się odczuć. 

[Krzysztof2022]

@GrumpyElf nie przeżył życia ten kto nie przeżył miłości 

Pozdr.

[Kwiatuszek]

@Krzysztof2022 Bije romantyzmem, sentymentem...piękne. Smutne jedyne to, że pisząc tak piękne rzeczy czujemy ból serca. Trzeba jednak skupiać się na wszystkim co pozytywne i co przed nami, a nadejdą zmiany o których się nam nie śniło. Pozdrawiam:-)