Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jakiś czas temu obejrzałam serial "Znaki", którego akcja dzieje się w Górach Sowich (może widziałeś), byłam zachwycona tą okolicą - w pięknym miejscu mieszkasz :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@[email protected]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hahaha, to tak jak moje jedna mniejsza od drugiej

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Grzesiu, w filmie, nawet Olga Tokarczuk i zanokcica, nietoperze, muflony, tylko Ciebie brakuje, jako ozdoby, powinieneś się zgłosić do tej akcji ,,Góry Literatury"...

Opublikowano

@Sennek Dziękuje zwłaszcza za to "piękne miejsce", ale wyobraź sobie ludzie stąd uciekają, jest nas coraz mniej, czyżby nie doceniali tego co mają w zasięgu ręki. Jest druga strona medalu, kiedyś napiszę o tym wiersz.
 

Pozdrawiam, miłego wieczoru.

@Somalija Z tymi parzystymi "górami" to chyba jakaś reguła, jak idę w kierunku tej większej to przechodzę przez mniejszą, tak prowadzi żółty szlak, a potem to już sama rozkosz... wchodzisz na wieżę i widzisz cały prawie świat.

Wiesz że Pani Olga mieszka ode mnie o rzut kamieniem w Krajanowie k/Nowej Rudy ale rzadko tam przebywa... jest nieosiągalna.
 

Miłych snów Ago.

Opublikowano

@[email protected] @[email protected] Akcję tej nowej powieści umieściła właśnie na Dolnym Śląsku, będzie to prezent dla mieszkańców. 

 

Grzesiu, wiem jakie są Twoje góry i okolica, zaklęte, pełne tajemnic, o bardzo barwnej historii. Są zamki, sztolnie, unikatowa przyroda, jest złoto i towarzyszący mu radioaktywny uran. W opowieściach ludzi nadal jest strach przed tym miejscem pełnym depozytów i zakopanych skarbów, ludzie napływowi, nie są ufni sobie, ich temperamenty są dodatkowo podbijane przez magnetyzm skał na, których żyją, cierpią na inne choroby niż my tu na piasku.... Pozdrawiam, już z pracy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Ja jestem błękitnym góralem, bo z Gór Błękitnych.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Właściwie nie są to góry, tylko zapadnięta równina, ale jakie to ma znaczenie?

 

Jest nas pięcioro: Ja, Bóg i Trzy Siostry-góralki, które żyły długo zanim powstało chrześcijaństwo.

 

Zapadający w umysł wiersz.

 

 

Opublikowano

@Somalija Znasz może tytuł Jej książki? Czy jeszcze w obróbce?

Kłaniam się.

@Kapistrat Niewiadomski

Ja też nie płaczę moja góro,

chcesz to mnie połknij ze skórą.
 

Pozdrawiam Kapi.

@Kapistrat Niewiadomski

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


 

Wspaniałe siostrzyczki, zmurszałe czasem,
a ja mam tylko jedną, najstarsza tymczasem.

 

Miłego dnia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
    • Ta kolei sakwa złota, to łza, w kasie lokat.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...