Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jakiś czas temu obejrzałam serial "Znaki", którego akcja dzieje się w Górach Sowich (może widziałeś), byłam zachwycona tą okolicą - w pięknym miejscu mieszkasz :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@[email protected]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hahaha, to tak jak moje jedna mniejsza od drugiej

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Grzesiu, w filmie, nawet Olga Tokarczuk i zanokcica, nietoperze, muflony, tylko Ciebie brakuje, jako ozdoby, powinieneś się zgłosić do tej akcji ,,Góry Literatury"...

Opublikowano

@Sennek Dziękuje zwłaszcza za to "piękne miejsce", ale wyobraź sobie ludzie stąd uciekają, jest nas coraz mniej, czyżby nie doceniali tego co mają w zasięgu ręki. Jest druga strona medalu, kiedyś napiszę o tym wiersz.
 

Pozdrawiam, miłego wieczoru.

@Somalija Z tymi parzystymi "górami" to chyba jakaś reguła, jak idę w kierunku tej większej to przechodzę przez mniejszą, tak prowadzi żółty szlak, a potem to już sama rozkosz... wchodzisz na wieżę i widzisz cały prawie świat.

Wiesz że Pani Olga mieszka ode mnie o rzut kamieniem w Krajanowie k/Nowej Rudy ale rzadko tam przebywa... jest nieosiągalna.
 

Miłych snów Ago.

Opublikowano

@[email protected] @[email protected] Akcję tej nowej powieści umieściła właśnie na Dolnym Śląsku, będzie to prezent dla mieszkańców. 

 

Grzesiu, wiem jakie są Twoje góry i okolica, zaklęte, pełne tajemnic, o bardzo barwnej historii. Są zamki, sztolnie, unikatowa przyroda, jest złoto i towarzyszący mu radioaktywny uran. W opowieściach ludzi nadal jest strach przed tym miejscem pełnym depozytów i zakopanych skarbów, ludzie napływowi, nie są ufni sobie, ich temperamenty są dodatkowo podbijane przez magnetyzm skał na, których żyją, cierpią na inne choroby niż my tu na piasku.... Pozdrawiam, już z pracy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Ja jestem błękitnym góralem, bo z Gór Błękitnych.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Właściwie nie są to góry, tylko zapadnięta równina, ale jakie to ma znaczenie?

 

Jest nas pięcioro: Ja, Bóg i Trzy Siostry-góralki, które żyły długo zanim powstało chrześcijaństwo.

 

Zapadający w umysł wiersz.

 

 

Opublikowano

@Somalija Znasz może tytuł Jej książki? Czy jeszcze w obróbce?

Kłaniam się.

@Kapistrat Niewiadomski

Ja też nie płaczę moja góro,

chcesz to mnie połknij ze skórą.
 

Pozdrawiam Kapi.

@Kapistrat Niewiadomski

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


 

Wspaniałe siostrzyczki, zmurszałe czasem,
a ja mam tylko jedną, najstarsza tymczasem.

 

Miłego dnia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...