Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czarownik

Wędrowiec.1984
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Czarownik

 

Ach, skarbie, przyjmij proszę małe upominki;
Ot, taki sobie drobiazg, nie ma się czym chwalić.
Jak zawsze tak i teraz czyste mam zamiary,
Szlachetne i nietknięte przez pierwotny instynkt.

 

Więc wzięłaś… Czujesz dotyk? Jakże on niezwykły.
Łaskoczą gładką skórę dwa podstępne czary;
Spragniona będziesz błagać by cię przenikały,
Aż zmienią w pożądanie wszystkie twoje zmysły.

 

Zabiorę cię ze sobą na wieczorny spacer;
Gdy chwycisz mnie za rękę zaczną się wyzwalać,
Powoli i spokojnie, wszystko przyjdzie z czasem,

 

Aż w końcu zdominują mowę twego ciała.
Emocje nad rozsądkiem szybko przejmą władzę,
By mogła, obok pierwszej, druga klątwa działać.

 

---
 

 

9
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak to jakim kosztem? Dążenia do rozwoju i bogacenia się, zarówno materialnego jak i duchowego, są naturalne. Gdyby człowiek nie chciał więcej osiągnąć to nie rozwijałby się. Gdyby człowiek nie chciał więcej pieniędzy to nie starałby się awansować, itd. Zawsze można starać się mieć lub chcieć osiągnąć więcej w jakiejkolwiek dziedzinie. Niczyjej krzywdy to nie zwiastuje, chyba że idzie się po trupach do celu ale to jest okropne.

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano

@Wędrowiec.1984 Ale to jak na froncie, musisz skupić siły i środki na głównym kierunku uderzenia, a w innych miejscach zachować status quo. To dotyczy też firm, które skupiają się na tzw "core business", a inne odpuszczają, czy sprzedają, żeby mieć te środki na główny biznes, ale też rodziny i poszczególnych ludzi.  Wymieniłeś materialny i duchowy, ale jeszcze są tez inne, jak rozwój fizyczny choćby, czy udział w rozwoju / wychowaniu dzieci. Trzeba wybierać, bo tez doba krótka:)

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Marek.zak1 Tja, w zasadzie dotyczy to każdej dziedziny, w której chce się coś w ogóle osiągnąć.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Heh, od razu przypomniało mi się; Bodajże wczoraj @Somalija napisała, że patrzyła w gwiazdy, ponieważ niebo było czyste. Tak sobie pomyślałem: kurczę, chciałbym mieć na to czas. Doba jest za krótka. :-)

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Annna2
      bez

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco. A dalej za V. Hugo:   Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
    • Annna2
      Klatka

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  lubię Twoją poezję Robert. Doskonale wiesz czym jest wolność- wiara jest wolnością, Ty wierzysz- jesteś wolnym człowiekiem. Że masz pytania? To normalne- z Człowieka wypływa.  Dziury na Krzyżu- sumienie. I miłość jest wolnością nigdy nie zniewoleniem. Wolność. Bo można być niewolnikiem i można być wolnym.  I nikt tej wolności nie może odebrać- można tylko samemu jej się pozbawić, bo wolność można sprzedać, za przywileje, stanowiska, etc... Tyle lat byliśmy w niewoli- na mapach Europy nie byliśmy, ale zawsze wolni  
    • Migrena
      bez

      Przez Migrena · Opublikowano

      miłość nie zna granic - rozsadza horyzont świata, pęka w dłoniach jak promień, którego nie sposób zatrzymać, jakby samo niebo rozbierało się z cienia, żeby znów zobaczyć siebie. jakby światło chciało dotknąć swojego początku. nie da się jej stłumić, bo rodzi się z ciszy, która pamięta krzyk stworzenia, z drżenia - gdy światło dopiero uczyło się wypowiadać ciemność. chcę kochać - i kocham, jak ogień, który nie prosi o tlen, jak ocean, co nie szuka brzegu, jak sen, który śni sam siebie, jak puls wszechświata, który bije w sercu atomu, jak światło, które spala się na ustach poranka. bezszelestnie, bezgranicznie, bezwarunkowo, bez zazdrości, bez cierpienia, bez końca, bez oczekiwania, bez przywiązania, bez analizowania. liczy się tylko bez, liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko - ciało, strach, pamięć, imię - zostaje światło, które mówi Twoim głosem, rozszczepia się na czułość, i ciszę, która ma Twój kształt, jak odbicie duszy w tafli nocy. czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?      
    • obywatel
      z cyklu zdani otwartych

      Przez obywatel · Opublikowano

      Piszę, że widzę że skoczyć, zaskoczyć łączy się z

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...