magia ulicy Pustej

[marta s.]

szłam bez czapki
w otępieniu
gdzie poniosły mnie nogi
niczego nie czułam
zimna
wiatru
niczego nie słyszałam
nawet serca
nie miałam świadomości
swojego istnienia
nogi moje zawiodły mnie
pod twój dom
chciałam zapukać
lecz nagle coś się we mnie obudziło
cierpienie
odeszłam i nie wrócę
teraz już wiem
ty nigdy nie byłeś i nie będziesz
dla mnie

[Ymeer]

ładne ale standardowe...

[Antoni Leszczyc]

Taki raczej antywiersz. Standardowe, prawda - ale nudne przede wszystkim i szare. Nie zapamiętam wtego utworu, nic z niego nie wyniosę - nie sądzę też, by zbyt wiele osób na nim skorzystało. Rozumiem, że dla Ciebie znaczy więcej - ale może napisz go jeszcze raz?

Pozdrawiam, Antek

[marta s.]

chyba jednak poczekam jeszcze i wróce do prowadzenia bloga... to była tylko taka "nieśmiała" próba

[Michał Ziemiak]

Debiut... No, niestety - słaby. Wiersz jest za dosłowny i językiem nie potrafi ani ukoić, ani rozmarzyć, ani... To jest wersowana, niestyty nieudanie, proza o znikomej wartości... Ale skoro to początek - to nic... Jeśli naprawdę chcesz pisać, sama prędzej czy później do dotrzeżesz różnicę (podobnie jak większość debiutujących tu...) i zaczniesz pisać lepiej... A jak nie - to blog pozostaje jakąś tam opcją - tylko czy blog ma w ogóle jakiś sens - taki internatowy "Klan"???
pozdrawiam!

[Luthien_Alcarin]

warto próbowac dalej: blog nie da Ci obiektywnej oceny... sproboj pisać metaforycznie i wkłądac miedzy wersy więcej liryki: pisanie wprost , nawet mimo najpiekniejszych przymiotników, jest dla czytelnika nudne:zaskocz nas, sproboj wytworzyc ciarki na plecach kogos kto Twoich emocji nie rozumie:musisz je wiec tak umiejetnie włożyc między wersa zeby wywoałą owe emocje u czytającego

pozdrawiam
Agata

[marta s.]

dzięki za dobre rady. też zauważyłam, że ludzie komentujący na moim blogu nie są obiektywni, bo to moi znajomi i choćby nie wiem jak mi wmawiali, że są szczerzy to i tak im nie wierzę, bo wiem, że nie chcą mnie zranić. chociaż mnie krytyka nie rani. czerpię z niej raczej wiedzę na temat tego co mogę zmienić. mam jeszcze całe życie, żeby coś zmienić w swoim pisaniu, dlatego się nie zrażam pierwszym niepowodzeniem. pozdrawiam