Uliczne pogaduchy nie do poduchy

[Wiesław J.K.]

Uliczne pogaduchy nie do poduchy

 

Proszę, przestać bzdury gadać - świat się w oczach zaczyna rozpadać - rozpadał się deszcz i ciągle pada - jak nie masz parasolki - pod dach gdzieś spadaj.
Rozpada się rozmowa - bo za dużo Pan gadasz. 
Bzdury Pan gadasz - bo przecież bzdury też mają kontury. Konturem bzdury jest zarys Pana gębuli. 
Zaraz, chwileczkę, zmień Pan piosneczkę - gadanie było o rozpadanie - świata.
A niech to rozświeci poświata. 
No co Pan - przecież to nie uliczne gadanie. - Nawet poczciwe przeklęcie wpadło w rozpadanie.
Przecież mówiłem - świat się rozpada!
Jak się Panu nie podoba co gadam - to zwijam parasolkę i stąd spadam.

 

I nagle - tak znienacka - a prawdę gadam - świat im się pod nogami zaczął rozpadać.
A wszystkiemu winnien deszcz - bo przestał padać.

 

*******

Edytowane 28 Lipca 2022 przez WiechuJK (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@WiechuJK Dzisiaj zamiast chleba... gadanie,

                        chyba kromka wystarczy na śniadanie?
 

Pozdrawiam, wiersz na wesoło.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@miauczenie owiesMilczenie jest złotem, ale czasami trzeba posrebrzyć.

 

"Mowa jest srebrem, a milczenie złotem". - przysłowie polskie

@[email protected]

Dzięki Ci Boże za kromkę chleba,
dasz chleb cały, gdy zajdzie potrzeba.

 

Pozdrawiam serdecznie!