Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ona: Hej, hej, Piotrek, co tam słychać? Poproszę tylko dobre wiadomości.

On: Cóż mam jedynie trochę złych.

Ona: Postaraj się. Zrób to dla mnie.

On: Cóż mogę jedyne co mogę uczynić czyli pobyć pocieszny. Chcesz?

Ona: Jasne, że tak, ale tylko wtedy gdy to będzie tylko dla mnie.

On: Cholera, to tak nie działa, ale poćwiczę, masz moje słowo.

Ona: Poćwicz u mnie na werandzie.

On: Na werandzie? Wiesz przecież bardzo dobrze, że wolę w sypialni. Ewentualnie w kuchni.

Ona: W kuchni? Świetny pomysł, weź i w końcu coś smacznego nam ugotuj. Wiem, że potrafisz.

 

Warszawa – Stegny, 27.07.2022r.

Opublikowano

@Phuruchiko to jest mam nadzieję lekki tekst o sytuacji damsko - męskiej, na którą rezonuje sytuacja w Polsce, a nawet na świecie. Tu nie ma jakiejś większej filozofii. Tekścik jest prościutki, a przynajmniej taką mam nadzieję. Polityki też nie ma za wiele, ale swoim dawnym zwyczajem użyłem dużo przedrostków po. Ale tu nie o tym. Są kobiety co lubią pociesznych mężczyzn, a jak jeszcze ugotuje czasem no to super. Idą ciężkie czasy co każdy wie no to może właśnie trza by było zacząć pocieszać. Ale to tylko jeden ze sposobów patrzenia na świat, bo są też inne. Ktoś powie, że nie że trzeba uświadamiać i to też jest prawda:// Ja jestem poetą i moje teksty są zapisami chwil, a chwile mam bardzo różne.

Opublikowano

Użyłeś w wierszu słowa "pocieszny" zamiast pocieszający. Taki był cel?

Na szczęście jestem tylko przeciętnym, przypadkowym odbiorcą a nie krytykiem więc nie musisz się niczym przejmować :-) Fajnie dla Ciebie, że masz te chwile - nie sarkazm.

@Phuruchiko Zabiło mnie chyba to, że nie potrafiłem na tekst spojrzeć dosłownie. Sorki :-/

Opublikowano (edytowane)

@Phuruchiko wiesz nie mam nic przeciwko metaforom. No coś w tym jest z tym ćwiczeniem na werandzie, nie przeczę. Jest trochę przewidywania czegoś co każdy widzi, że robi się ciężko. Jest też mój sceptycyzm na polityczne po - pis. Jest takie słowo pocieszny, a ktoś taki jest też na swój sposób pocieszający. Jest też trochę sarkazmu, bo Piotrek pewnie bardziej by chciał łóżkowe historie, a nie gotowanie ;)) A ona z kolei chciałaby jego bardziej tylko dla siebie. Zwrot masz moje słowo u mnie też odnosi się dosłownie do pociesznej rozmowy (czasem tak mam że lubię świadomie stosować dosłownie związki frazeologiczne). Itd ;) 

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Phuruchiko Jest jeszcze jedna ciekawa rzecz, co mi się czasem zdarza, ba, nawet często tylko nie wiem co mam o tym myśleć, jakby tak na ten tekst popatrzeć przypomina on film Powodzenia, Leo Grande, który obejrzałem już po napisaniu tego tekstu. Nie czytałem recenzji tego filmu i nie wiedziałem o czym to, znałem tylko zarys kilku linijek przeczytanych w internecie :)) Ale mam na to własną teorię, ot wydaje mi się, że jako odbiorca sztuki, czasem nawet świadomy, na pewne sprawy mam podobne spojrzenie co filmowcy i ta historia u mnie się powtarza od jakiegoś czasu :))

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...