Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pragnienia serca


Wiesława

Rekomendowane odpowiedzi

Czemu znów ode mnie oddalasz się,

a ja tak bardzo pragnę twej bliskości.

Serce nawet w bagnie domysłów brnie,

szukając w nich jakiś oznak miłości.

 

Stanęłam u twojej duszy bram,

pragnąc dogłębnie ją poznać.

W sercu bowiem nadzieję mam,

że znów połączy nas moc doznań.

 

Doznań tak bardzo ekscytujących,

że można rzec, wręcz magicznych.

Głębiej i silniej dusze łączących,

bo przeżyć prawie metafizycznych.

 

Otwórz proszę na oścież serce swe,

wszelakie blokady wreszcie porzuć.

Nie mamy już czasu na uczuć grę,

jednoczącą miłość pragnę poczuć.

 

A jeśli Ty nie kochasz już mnie,

lub uczucie w tobie ledwie się tli,

to pamiętaj, że czas szybko mknie,

niech pogodne będą ostatnie dni.

 

Walka serca, to wysiłek próżny,

kiedy stawiamy sobie ograniczenia.

Silną przyjaźń wspólnie stwórzmy,

potęgującą w nas radość istnienia!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...