Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Stoimy oślepieni słońcem, gdzieś pomiędzy frazami naszych oddechów.  Wietrznej etiudy.

 

Ściskamy palcami nitki kobaltowego nieba,

które przesączają się zwierciadlanym strumieniem czystego blasku.

 

Przede mną bogini.

Przyglądam się

twoim oczom,

w to ujarzmione

w krysztale piękno.

 

Przyglądam się twoim oczom…

 

Skąd nadlatują te ptaki? Znad jakich wzlatują obłoków?

 

Widzę ciebie zatrzymaną w czasie. Falujące włosy zanurzone w oceanie smutku.

 

Rozdzierają cię roztańczone cienie, drgające refleksy,

jakbyś opadała na dno jeziora

półprzezroczystym ciałem meduzy.

 

Oddalasz się ode mnie tak bardzo powoli,

jak księżyc od ziemi… Milimetr po milimetrze…

 

… wyciągasz ramiona…

 

Lecz nim zerwą się grawitacyjne więzy,

spopieli nas supernowa w potoku straszliwego blasku.

 

Widzę

ciebie.

 

Twoje

usta.

Dłonie…

 

I mógłbym tak ciebie powtarzać. I mógłbym powtarzać wciąż. I mógłbym…

 

Co się stało z naszą miłością? Powiedz…

 

Nasłuchuję…

 

W uszach

― piskliwy szum…

 

Błądzę, potykam się, kluczę…

 

… docieram jedynie ― do  n i c z e g o…

 

Widzę

ciebie.

Twoje

wspomnienie.

 

Zaciskam mocno powieki, aż do granicy bólu. Otwieram.

 

Rozmazują się wilgotne plamy. Skapują srebrnymi kroplami po nagłej lipcowej ulewie.

 

Spływają po szybach łzy…

 

Za szybami burza melancholii.

 

Za szybami

samotna noc…

Sperlona łąka.

Ogród. Las…

… za oknami noc…

 

Wsłuchuję się

w to ciągłe milczenie.

 

Ty umiesz wszystko. Wiesz…

 

… umiem już ciebie na pamięć. Tęsknię.

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-07-22)

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi Trzeba to niezwłocznie wkleić do przedszkolnego programu. Cudeńko :)
    • @huzarcBardzo dziękuję! Właśnie o to mi chodziło! :) @Marek.zak1 Dziękuję za komentarz. Na szczęście już cenzury nie ma, tak się przynajmniej nam wydaje. :) Najgorsza jest autocenzura przy jednoczesnym konformizmie, ale cenzura pojawia się często w państwach określanych jako demokratyczne. W filmie "Filip" i w Twojej książce poruszony został ważny wątek kar nakładanych przez Niemców za współżycie Nie-Niemców z Niemkami. Polonia w Niemczech (Monachium) wydaje czasopismo "Moje Miasto". Ostatnio ukazał się tam ciekawy artykuł o pewnej zakazanej miłości z cenzurą w tle. W sieci też znalazłam ten artykuł, podaję link. Może Cię zainteresuje? Pozdrawiam.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Alicja_WysockaAleż oczywiście, że tak! Mam wiele propozycji w domu, typu: Napisz wiersz o pysznych żeberkach. :) @andrewBardzo dziękuję!    Milczenie w duszy jak struna drży cicho, słów tyle na ustach, a serce się wstydzi. @tetuBardzo dziękuję! To prawda! Czasami dłuuuuugo nie ma natchnienia, a potem nagle iskry się sypią .. :))  Pozdrawiam.  @Natuskaa@Migrena@sisy89Bardzo Wam dziękuję! :) @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! :)
    • złoto srebro platyna niby coś ale jednak bez serca   uśmiech płacz żal niby prawdziwe ale czegoś  tu brak   spowiedź kłamstwo choć siebie równe któreś łże    miłość kochanie coś  pięknego  ale wielu jest na nie   życie śmierć pasują jak ulał cóż więcej człowieku chcieć 
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję, jest rzeczywiście dużo mroku. Nie wiadomo w czym się rodzimy, ale tak czy inaczej, wcześniej czy później... odkrywamy katastrofę.
    • @huzarc I znów człowiek wróci na drzewo i wszystko zacznie się od początku.  Jakie to męczące  :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...