Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

Wrzosowiska

 

Przeczytałem o transferze Lewandowskiego
do FC Barcelona
to miło
cieszę się
mamy rodaka w słynnym klubie
zasłoniłem okna w kabinie ciężarówki
starym, drewnianym spinaczem 
zamknąłem napoczętą torebkę z orzeszkami 
solonymi z pieca

 

to wielki piłkarz
FC Barcelona 
to wielki klub
wszyscy wielcy piłkarze
grają w wielkich klubach
są na pierwszych stronach gazet
to naturalne
tak jak wszyscy mali piłkarze
grają w małych klubach
są na ostatnich stronach gazet
albo w ogóle
nigdzie ich nie widać
w sobie tylko znanym miejscu
kopią piłkę
od dawna już o nic nie walczą
wieczorem z kolegami idą do pabu
przez chwilę
coś im się wydaje
jednak
wśród nich
są też tacy 
od rana do wieczora
ciężko trenują
wcześnie kładą się do łóżka
zasypiają
nic im się nie wydaje
cierpliwie
czekają na swój dzień.

 

 

 

na rozległych wrzosowiskach w Yorkshire Dales 
tam gdzie zaczyna sie szutrowa droga
zapadliska po starych kopalniach ołowiu
tak sobie myślę
zawsze możesz tam pojechać
ile sił
zamknąć się
w sobie...

 

 

 

     Mszana Dolna, 15. 07. 2022.

 

 

 

 


 

Opublikowano

Bardzo szeroko rozpiął moją wyobraźnię: od Lewandowskiego po wrzosowiska! Ale majac na uwadze fakt, że pomiędzy tym tak wiele się dzieje i w poim odczuciu poezja wydeptała sobie tutaj miejsce. Czy ciężką pracą, czy natchnieniem i błyskiem w sercu autora tego nie wiem. Wiem natomiast, że wielu przyszłych i przeszłych "Lewandowskich"  wtym wierszu się odnajdzie. Ja się odanlzałem choć tak samo blisko mi do wrzosowisk jak i do sportu. 

 

Pozdrawiam Dachu 

Szerokości  

Opublikowano

@Radosław @Radosław Bardzo miło zawsze jest Ciebie przeczytać. Juź od dawna, zresztą, dałem mojej poezji zielone światło. Bez względu na wszystko nie zamierzam nikomu się podobać. Efekt placebo pozostawaim innym. Dziękuję z miłe słowo. Wiesz, bardzo chciałbym napisać o tym wierszu coś więcej. Jednakże, czy to ma jakikolwiek sens?! Oczywiście, że nie ma. Pozdr. 

@[email protected] Grzegorz, Ty jesteś niepoprawny romantycznie. A jednak zawsze jesteś bardzo miło przeze mnie odbierany. Zawsze. Pozdr. 

Opublikowano

@iwonaroma Dziękuję. Nie jest wykładnią słowo, lecz wiele słów. Słów, które tworzą - w kontekscie - całość. Czy jest to całość z gruntu oparta na indywidualnym traktacie, czy też ogólnie pojętym -- nie ma znaczenia. Calość, to jest to -- to jest dusza poety, jego slabe, jak mocne strony. Dajże więc czytelnikowi siebie -- wraz ze swoimi płatkami róży, że tak sobie pozwolę. Jednakże, tego oczekuje od poetów ---- to i również daję od siebie i z siebie. Tylko tak. Inczaczej, przepadamy. Przepadamy. Dziękuję, Iwonko. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 ... stałem  zwrócony w dal  budził się świt  Nieskończoność  patrzała ...   zatrzymałem myśli  na wczoraj  czas przestał płynąć  niedopowiedzenia zniknęły  zapanował spokój materia ubrała się w kolory nie była już naga ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Szedłem sobie do baru o nazwie Atlantyda zwyczajowo i po dwa piwka, kilkanaście papierosów i po parę rozmów. Zimno było, rzeczywiście zimno, choć śniegu brakowało na duszy. Zamiast śniegu była mgła, co też można uznać za meteorologiczną ciekawostkę, zwłaszcza o tej porze roku. Dzień wcześniej zapobiegliwie kupiłem parę rękawiczek z napisem Route 66, niestety nie przymierzając ich na wstępie, co zaraz potem okazało się tragiczne w skutkach, ale nie uprzedzajmy zbytnio wypadków. I gdy tak szedłem chodnikiem spróbowałem rękawiczki założyć na swoje zmarznięte ręce. Ale nie dało się tego zrobić, bo rękawiczki były zwyczajnie za małe. Postanowiłem więc je wyrzucić, co okazało się nie najlepszym pomysłem. Ba, wyrzuciłem je nawet. Traf chciał, że moje wyrzucenie miało miejsce obok ładnej, lekko zadziornej dziewczyny we fryzurze interesujący blond. Jest to zresztą jedna z ostatnich rzeczy, jaką zapamiętałem. Dziewczyna była z gościem. Jej gach odebrał zdarzenie bardzo dosłownie, a mianowicie szybko, bardzo szybko doszedł do wniosku, że moje wyrzucenie rękawiczek jest niczym innym jak rzuceniem mu rękawicy. Ale to jeszcze wcale nie koniec tej historii. Gość był wielki jak szafa, potężny i pracowicie umięśniony. Można rzec, że był wyrobiony w przemocy. Wyglądało na to, że nawet napis pt. Route 66 na rękawiczkach jeszcze dodatkowo go rozjuszył. Sytuacja błyskawicznie poszła nie po mojej myśli, albowiem wpakowałem się w pojedynek i można go nazwać pojedynkiem Dawida z Goliatem. Pojedynku wcale nie chciałem, ale moje tłumaczenia odbiły się od tej dziwnej pary, zresztą wartej siebie wzajemnie. Moje największe nieszczęście polegało na tym, że za mały ze mnie Dawid, a z gacha za duży był Goliat więc cóż przegrałem. The End.   Warszawa – Stegny, 20.12.2025r.   Inspiracja – Poetka i Prozatorka Berenika 97 (poezja.org).
    • to może coś z suszonych truskawek...
    • @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam. Jak zwykle świetnie odczytujesz zamiary twórcy.
    • @Starzec Jesion nie mówi, ale działa - unosi gałąź. To może być gest protestu, pytania, a może po prostu bycia sobą, gdy wszyscy milczą. A może dlatego, że jesion należy do mniejszości gatunkowej - jest przecież w dąbrowie.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...