Rozmowa z ciszą...

[DominikR]

Rozmowa z ciszą... 
Poranek zawitał
Znów chce otworzyć 
moje oczy 
Zgiełk nocy
zaszył je martwą nicią...
Skalpel słoneczny 
rozcina węzły
Serce monolog z duszą prowadzi
Ból powraca
rozmowa z milczeniem
Róża kamienna
czernią płatki zdobi
Szum gdy siedzę na ławce
Szum jak głębiny morza
Kamienie mnie otaczają
Gubię myśli
na rozdrożu wyboru... 
Słońce powoli
znika na horyzoncie
czerwienią się obłoki
Noc nadchodzi... 
Milczenie pozostanie obrazem... 

LRD

[duszka]

@DominikR  Ból powraca do nas, aż zostanie przez nas usłyszany (i zrozumiany) i dostanie odpowiedź, której potrzebuje... To wyczytałam w Twoim intensywnie zabarwionym smutkiem i rezygnacją wierszu i to też przeżywam we własnym życiu. Pozdrawiam :)

[DominikR]

@duszka dziękuję i pogodnego serduszka życzę

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - milczenie pozostanie obrazem - super -  po całości

               jestem na tak - 

                                                                                                           Pozdr.

Edytowane 19 Lipca 2022 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@DominikR Dominiku, jak mnie łapie taka  chandra osamotnienia, gonię przed dom siadam na ławkę z sąsiadami i plotę co mi ślina na język przyniesie. Robią oczy bo wychwalam Putina /uff/, zaraz kilku ubywa, jeszcze coś walnę... i wyobraź sobie znów zostaję sam. Śmieje sam do siebie.

 

Pozdrawiam.

[DominikR]

@[email protected] dzięki, masz rację

Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talarmiło, że się podoba

Pogodnego wieczoru życzę

[sisy89]

Milczenie czasem mówi zbyt wiele, tylko my nie zawsze chcemy je rozumieć. Wiersz piękny i smutny. 

Pozdrawiam serdecznie :) 

[DominikR]

@sisy89 dziękuję za komentarz

Pozdrawiam serdecznie