Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

Wiatr opuchnięty biegnącymi chmurami,

zrywa moje myśli zwichrzonym westchnieniem.

Zebrałem się w sobie, oprzyj się o mnie...
... rzucił o ścianę - zostawił. On tak ma.
Zostałem sam bez pomocy - uleciał,

podniebne bałwany stanęły okrakiem,
polewały mi twarz, poczułem chłód.
Pyta kto następny - struchlałem,
na słupie zobaczyłem błysk, odbity

uderzył mnie w nogi. Poczułem gorąco.

Uporczywy deszcz ugasił moje ubranie.

Poczerniało - poczułem swąd spalenizny.

W oddaleniu jakby tunel a w nim świetlisty punkcik,
zbliżałem się do niego z zawrotną szybkością.
Jasność oślepiała, ktoś jakby wyłączył kontakt,

kompletna ciemność. Może oczy przywykną?

Anioł - słuchawki na uszach, biały nimb na głowie

- jak się pan nazywa - słyszę.

- Archanioł!
- To witaj szefie jesteś w niebie!

Zrobiło się znowu ciemno.
- Panie doktorze - mówi siostra - on faktycznie

nazywa się Michał Archanioł.
- To trzeba było od razu mówić. Będę go miał na sumieniu.
Powieźli na OIOM znów walka jak zawsze.
Lekarz uratował mam nadzieję swój honor.

Burza za oknem ustała.

 

Któż jak Bóg!

Okrzyk wzniósł?

Nie wiesz, powiem...
mój Michale Archaniele!

 

Opublikowano

Witam - ciekawie piszesz - ten lekarz ratujący nadzieje bardzo na tak - 

                                                                                    Pozdr.wakacyjnie.

                                                        

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dlaczego publikujesz Prozę w dziale Wiersze? 

 

Żeby być lepiej widocznym, bo w dziale Proza nikt by cię nie zauważył?

 

Mydło i powidło.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem, strasznie się czepiam, w końcu wyszło szydło z worka, że jestem wredną świnią

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tylko tak sobie myślę, że jakiś biedny informatyk wykroił ładne wdzianko z wieloma kieszonkami, żeby było przejrzyście, elegancko, z klasą i nikt nie szanuje pracy tego biednego informatyka, który ślęczał nocami, by zrobić innym dobrze.

 

Nie warto robić innym dobrze

 

Grzegorzu, wybacz mi, dobry Człowieku

Sympatyczne opowiadanko. Nie wiedziałam, że piszesz prozę. Brawo, jestem pod wrażeniem.

Jest kilka smaczków, jak ten powyżej.

 

Pozdrawiam!!!

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...