To co piękne

[RaiNNboW]

Wszystko co piękne przemija bezpowrotnie

Wschody i zachody słońca, młodości sen 

Miłość jest w stanie tę niemoc zwyciężyć

Zachować w pamięci po sądny dzień

 

Tak pozostanie żywe w mym sercu 

Błękitnych oczu twoich wspomnienie

I malowanych czerwienią rumieńców 

Niczym tańczące w ognisku płomienie

 

Jak deszcz jesienny spokojnie nadejdzie

Dzień głuchej ciszy, wielkiego rozstania

Odwrócisz swój wzrok, a mnie już nie będzie 

Wiatr Ci zanuci treść pożegnania

 

A może jeszcze się odnajdziemy

Biegnąc ku sobie za serca wołaniem

Spojrzymy w oczy i zastygniemy 

Lecz już na innej, niebiańskiej polanie

 

Z dedykacją dla Martynki 

[[email protected]]

@RaiNNboW Martynka, myślę - wniebowzięta,
                          tylko na razie innym zajęta.

Pozdrawiam.

[RaiNNboW]

@[email protected] Gdzieś w równoległym wymiarze tej dwójce się udało. Niestety ja tkwię w tym.

Również pozdrawiam.

[[email protected]]

@RaiNNboW Żyjesz marzeniami, dlatego reaktywujesz innych... ale to tylko słowa.

Pozdrawiam.

[RaiNNboW]

@[email protected] Marzenia są na tyle cenne, by utrzymać przy życiu, a słowa na tyle ostre, by je odebrać. Samo w sobie jest nic nie warte. Błądzę...

[[email protected]]

@RaiNNboW Dlaczego zatem ratunku szukasz właśnie w słowach, przecież one także są nosicielami marzeń. Jak to pisał Św. Jan - "Na początku było słowo" - 1,1-18, a więc nie marzenie.
 

Pozdrawiam.

[RaiNNboW]

@[email protected] Marzenia i słowa są sobie niebezpiecznie bliskie, a ich moc jest duża. Bezwartościowość odnosiła się do życia jako samodzielnej wartości.