Zanucę Ci kołysankę

[Koziorowska]

Co z tego, że idziesz pod mrok,

skoro skarcona cisza odbiera Ci miłość?

Co począć, gdy skazany na dożywocie

świat nie może ocucić rzeczywistości?

 

Podobają mi się znalezione łzy, kocham

światło, które wypożyczyło Twoje imię.

Na końcu uliczki czeka niewyspany

Bóg – On wskaże dalszy ciąg

tej nieudanej powieści bez epilogu.

 

Miękkość ust nie dopasowuje się

do wyrzutów, ciepło dłoni przynosi

niespokojny sen. Kiedy odejdziesz,

wykradnę Ci życie, pozbawię świata,

który mi zadedykowałeś.

 

Umieram posłusznie, bezszelestnie,

mój czas nie ma już znaczenia.

Ktoś wskrzesił ból we łzach.

Pamiętam, jak opowiedziałeś mi

smak powietrza, delikatność kamieni.

 

Nienasycona, spijałam miąższ z ciała,

które zostawię sobie na pamiątkę.

Ockniesz się, gdy zanucę Ci kołysankę?

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - po  całości na tak - 

                                                          Pozdr.

[Leszczym]

@Koziorowska tak, w całości ładne, czułe i bardzo bardzo.