Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nieważne damy wielkiego świata
z okładek gazet pudrowe lalki
gdy się w zagonach schyla beatka
oko me pieszczą jej białe majtki

i po cóż drogie restauracje
kiedy beatkę tuląc w ramionach
ziemniak z ogniska - pyszna kolacja
a mleko świeże jak wprost z wymiona

gdzież mi tam szukać wyniosłych pociech
na przekór sercu własnemu schlebiać
cudzym opiniom - gdy tu przy płocie
czeka beatka - taka jak trzeba

 

 

 

Opublikowano

Zgadzam się z przesłaniem, fajna dziewczyna z sąsiedztwa jest najlepsza, a i sam poszedłem niegdyś tym tropem. Z tymi ziemniakami z ogniska też jestem za, z tym, że im to szybko przestaje wystarczać, no bo jak się bierze rokującego, to są też oczekiwania. Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielkich liter w wierszykach nie używam nigdy i dla żadnej Beatki nie będzie wyjątku. To nic osobistego, Beatka z pewnością to rozumie ;>

@Marek.zak1 Rzecz w tym, by nie dać sobie wmówić, że nie jest ładne to, co Ci się podoba ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zupełnie niepotrzebnie wiążesz użycie bądź nieużycie wielkiej litery z wyróżnianiem czegokolwiek. Małe litery w wierszu zawsze - bo tak mi się podoba wizualnie, po prostu. Wielka litera w tytule - też zawsze, bo kiedy przeglądam forum, mam wrażenie, jakby ich brak w tytułach innych autorów wynikał z niedbalstwa. Ot i tyle ;>

 

Ja czegoś takiego nie dostrzegam.

I chwała Ci za to. Są jednak osoby (w liczbie przytłaczającej), które nie są w stanie zostać przy własnych odczuciach wobec naporu opinii tych, którzy "wiedzą lepiej". Problem stary jak świat i w niejednym wierszu przeze mnie poruszony.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo się cieszę, tym bardziej, że swojskość w tym wierszu jest..hm, dwupoziomowa ;>

Opublikowano (edytowane)

Podoba mi się wiersz, bo wychodzi nieco ponad modne poprawności.

 

Nie rozważając, gdzie kończy się dobry i zaczyna y smak, sam zapewne

 

wybiorę też ten tzw. „swojski”, nawet z umorusaną buzią, bo jest bliższy

 

i mnie i rzeczywistości. Ciekawie dopasowany przekaz klipu. Niby straszny,

 

bo z diabelskimi pozdrowieniami, ale pewnie bliższy „młodzieżowemu”

 

odbiorcy. Nieważna otoczka grunt, że wybrzmiewa pozytywnie.

 

Fajny przekaz, pozdrawiam.

 

 

 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Trochę obawiałem się marudzenia kierowanego ową modną poprawnością, że niby szydzę z wsi albo coś równie odklejonego od rzeczywistości. A trochę świadomie do tego sprowokowałem używając w tytule określenia, które w oderwaniu od treści można by uznać za szydercze. Ale jak na razie chyba wszyscy łapią, o co chodzi, nikt się nie pieni ;>

Klip nie jest konieczny do odbioru - ot, wrzuciłem, bo mi ta piosenka przyszła do głowy, wymowa wierszyka mi się z nią skojarzyła ;>

Dziękuję za pozytywny odbiór!

Opublikowano

@error_erros Szowinistyczne byle co. Wiersz 65+, napisany z perspektywy własnego dziadka, jeśli pokusimy się o interpretację, że beatka jest żoną lub córką, wspomnianego dziadka, to wszystko zostanie w rodzinie.

Dobrego popołudnia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Opublikowano

@Somalija @8fun Dobrze, już wystarczy. Załapałem, że nie jestem na tym forum mile widziany. Nie rozumiem, dlaczego niektórych tak bardzo uwieram, ale biorę to na klatę. Macie mnie z głowy.

Opublikowano

@error_erros Erosiku, aż muszę zaingerować:) chlopaku, nie przejmuj się uszczypliwymi uwagami niektórych komentujących, no coś Ty. Nie daj się zastraszyć. Przecież każdy ma prawo się wypowiedzieć, a styl i treść komentarzy odzwierciedla miejsce w jakim znajduje się komentujący, niewiele zaś mówi o samym wierszu. Obserwator rzeczywistości (w tym przypadku Twej twórczości) poprzez odbiór i potrzebę wyrażenia siebie w takich czy innych słowach ukazuje jedynie swą strefę cienia bądź też światła i tego co jest w nim samym do przerobienia lub co już przepracował. Jest to wiedza cenna przede wszystkim dla niego samego jeśli ma chęć i energię by się sobie przyjrzeć. Tendencja ucieczkowa od własnej głębi i deficytów poprzez wyliczanie innym potknięć jest czymś do czego każdy ma prawo. Potraktuj proszę  komentarze jako odyseję po duszy drugiego czlowieka ale nie przeglądaj się w nich jak w zwierciadle:) być może to droga donikąd;) a być może  każda droga jest dopuszczalna i daje możliwość rozpoznania natury wlasnego umysłu i iluzji. ale co ja tam wiem hihi chciałam tylko pocieszyć i pokazać, że jestem z Tobą:) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie bocz się. Pisz, jesteś czytany. Dla mnie ten wiersz jest w przestarzałej estetyce. Chociaż próbuję sobie przypomnieć kolory majtek moich babć i pamiętam różowe i w kwiatowe wzory, ale białych nie pamiętam, więc może beatka jest młodsza...

Dobrej nocy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...