Druga strona lustra

[Dawid Rzeszutek]

Druga strona lustra

 

Nieczyste słowa odbijają się od tafli lustra

Falanga obelg podbija jego pozłacaną ramę

Niebawem przebiję swoje własne odbicie

A refleksy mojej starości odbiją ich grzech

 

Dla słów kocham i proszę zgasła już świeca

Ciemność drapie po ścianach pazurem cienia

Rozkosze cielesne dziś trwają w celibatach

A w kubku na stole leży mój order wiekuisty

 

Czy starości nasze położą kres reinkarnacji

Gasząc na jej twarzy peta polewając wódką

Czy w lustrze nie trwa wieczność i podgląda

Jak wymiotujemy słabością własnych dusz

 

Uderzył piorun chyląc się do ukłonu mnie

Lustro pękło jak żyłka od wybuchu nerwów

Wiedziałem, że skończę się w końcu rodzić

Że nie będę żył już po drugiej stronie lustra

 

Autor: Dawid Rzeszutek

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Radosław]

Wyczuwam jakiś żar, zangażowanie, jednak język i przeładowanie oddalają mnie o Ciebie. 

 

To moje wrażenie. 

 

Pozdrawiam