Dziękuję...

[123Bella92]

Pamiętam jak...
z nienawiścią owijałeś sznur wokół mej szyi
i z wyższością patrzyłeś,
jak gęsta krew
sączy mi się z nosa.

Pamiętam jak...
zaciskałeś pętlę śmierci
gdy błagałam o powietrze.
Przecinałeś skórę
i łamałeś kości,
w milczeniu
przyglądając się
mej agonii.

Pamiętam jak...
królowałeś nad cierpieniem
dedykując mi mroczne spojrzenia,
które już nie budziło we mnie
przerażenia.

Pamiętam jak...
niczym szmacianą lalką
mną poniewierałeś...
w szale pieściłeś bólem bezkresnym,
chytrze żywcem mózg druzgotałeś...

Obdarłeś mnie wtedy z resztek godności -
tego nie zapomnę...
gram nadziei odebrałeś,
najprawdziwszą głębią uczuć
jak piłeczką żonglowałeś.

Jasną, gładką skórę
z pasją ostrzem hartowałeś...
na koniec czujność serca uśpiłeś
i bezczelnie je wykorzystałeś.

Dziękuję...

2.08.2016.

[[email protected]]

@123Bella92 Żegnam miłość... kopniakiem,
                          nie wszystko kochane co nagie.

Pozdrawiam Bello, przejmujący wiersz.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - trudny wiersz nie przypadł - 

                                                                       Pozdr.

Edytowane 7 Czerwca 2022 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)