Kwiaty

[Fugas]

Przepraszam 
Jestem tylko człowiekiem 

 

Mam język człowieczy 
I słowa człowiecze 

 

Przepraszam, że czasem 
Nimi kaleczę
Nawet wtedy gdy zamiar mam inny 

 

Już idę, już milknę

Odwracam wzrok w stonę barwnych łąk kwietnych, w stronę kształtów i wdzięku poukrywanych tam
kwiatów. 

 

Naturalnie nieskazitelnych, 
Tak po prostu sobie rosnących, swobodnie będących. 

Niewymuszenie pięknych
Naturalnie od siebie odmiennych. 

[Nata_Kruk]

Tytuł ściągnął, bo kocham kwiaty, polne szczególnie, a w treści o tym właśnie.
Ktoś może zarzuci, że wersy z wielkiej litery, ok. to nie tragedia, ale interpunkcja... może lepiej bez niej... (?)
Wizualnie, trochę drapie ten wystający wers, taka "niezgrabotka" z niego wyszła, może enter... (?)
Początek do 'wzięcia', ale od... odwracam wzrok w stronę... (r, brakuje) przekombinowane aż nadto...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... dla mnie.. łąk kwietnych... od razu mówi, że będzie tam barwnie.

... przeczytaj sobie... i wdzięku ukrytych tam kwiatów... dwie sylaby mniej, co lepsze.? wg mnie to krótsze.

Super wers.... tak po prostu sobie rosnących..... :)

Rozpisałam sobie u siebie... gdybyś chciał, podam.

Pozdrawiam.

[Fugas]

Dzięki za wskazówki:) 

Pozdrawiam 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Fugas

Po pierwsze witam, po drugie wiersz wg. mnie dobry. Przepraszać za człowieczeństwo, a zwłaszcza za "tylko" to trochę poniżej ludzkiej godności. ;-)

 

Pozdrawiam serdecznie!