Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

patriotyzm dzieli naród 

 

to bardzo stara tkwiąca jeszcze

w legendach teoria podboju

 

Ruś dziecko gwałtu Waregów

przez wieki stawała na wiecu

pieczęcie z długiego zdobionego

w głowę smoka statku

zniósł dopiero jarl

w szeptach słowiańskiej mowy 

przetrwać i posadzić kniazia 

 

niestety nie miała tego szczęścia

długa od oligocenu

linia ssaków olbrzymich 

utknęła w pułapce między zlodowaceniami

 

ukryta w mroku ludzka kolebka 

bez usprawiedliwień istnienia 

w bruzdach na czole 

w odsłoniętych diastemach

nieprzerwaną

to pierwsza wojna na żywo 

 

patriotyzm dzieli ludzi 

poszedł dym z pieców

 

Oświęcimia 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Michał_78 Bardziej chodziło mi w tym wierszu o potrzebę nowego spojrzenia na patriotyzm i narodowość. Piszę jeszcze jeden, bardziej osobisty o kuzynkach potomkiniach kozaków, o moich dzieciach noszących spolszczone nazwisko białoruskich bojarów i o sobie z domieszką skandynawską, może się kiedyś odważę dodać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Somalija

Lubię czytać twoje utwory, ale nie zgadzam się z główną tezą. Myślę, że nie piszesz tutaj o patriotyzmie, tylko o nacjonalizmie. I dalej, wszystko zależy, jaki jest nacjonalizm. Nie możemy mówić o uniwersalnym nacjonalizmie, bo są różne. To trochę tak jak z muzyką ludową. Jest w każdym narodzie, ale polska muzyka różni się od celtyckiej, nie mówiąc już o japońskiej. Polski patriotyzm nigdy nie był zaborczy i szowinistyczny. I dzięki niemu, żyjemy teraz w wolnej Ojczyźnie. Polski patriotyzm nie dzielił ludzi a zawsze jednoczył naród. Mam nadzieję, że te pojęcia odzyskają kiedyś należne im miejsca w słownikach i ogólnoświatowej wiedzy.

Opublikowano

   Kolejny Twój wiersz, którego czytanie to Przyjemność. W piątej cząstce lekko zgrzyta inwersja, proponuję przywrócić właściwy szyk. Świetna wieloznaczna klamra. Przed ostatnim słowem wiersza wskazany odstęp. 

 

   Serdeczne pozdrowienia.

Opublikowano

@Rolek Nie pytam o przeszłość, chcę wiedzieć, jak jest teraz. Przeszkolisz się, zgłosisz do wojska, do pracy w terenie, przy rannych, do usuwania skutków ataków jądrowych. Nie musisz odpowiadać... dlatego myślę, że patriotyzm dzieli...

 

Opublikowano

@Somalija Jednak odpowiem. Jeśli uważnie przeczytasz co napisałem, to widzisz, że nie chodzi mi o przeszłość, tylko o teraźniejszość i zmianę znaczeń niektórych pojęć. Pozdrawiam i cieszę się, że możemy wymieniać poglądy.

Opublikowano (edytowane)

@Rolek Byłam zrobić paszport mojemu synkowi i tam właśnie zobaczyłam patriotyzm, od drugiej w nocy ludzi stali w kolejce. Mam też wiele przemyśleń z ukraińskiego punktu widzenia. Ponieważ Ana zniszczyła list z armii, który przyszedł do Oleha lub np. Inna ( to imię mojej kuzynki) miała możliwość wyjazdu a została bo jest zakochana w chłopaku, on nie mogł wyjechać. Ana straciła pracę jako gosposia i opiekunka dzieci ponieważ, to była rosyjska rodzina mieszkająca na Ukrainie... Tych przykładów mogę jeszcze wymieniać, poprostu twierdzę, że patriotyzm dzieli i to wielopłaszczyznowo. Ale wiesz, tylko mój niezgrabny wierszyk, dziękuję za czytanie i komentarze

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    Skrzypi inwersja skrzypu-skrzypu, skrzypu-skrzypu skrzypi skrzyp, rosnący sobie i Wszechświatowi na jednej z łąk Mamy Ziemi . Inwersja Twoim czytelnikom , skrzyp ot tak w objęciach czułego wiatru. I wyciągając zielone ramiona do Słońca. 

   "Pociągnij" powyższe dalej, wmyśl się w skrzyp. Czekam na Roślinny Wiersz, ze wspomnieniem o duszy w roślinie. Pewien jestem łatwości napisania Go przez Ciebie . 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...