Szkoda że Ciebie nie ma

[Quidem.art]

Płakałabyś ze śmiechu patrząc na nią,

Jak bada swoje odbicie,

Wita mnie w zachwycie,

Z korzeniem wyrywa trawę, drania.

 

A kiedy leżę na materacu

rozdaje buziaki w patrolu

Notując uchem co wiatr szepcze w polu.

Potem uśmiecha się do mnie i zgrywa pajaca.

 

Czasem łzy słońca skrzyłyby Ci z radości 

Jak chowając swój puch w moich nogach

Niczego przed sobą nie jest trwoga

I zerka wzrokiem czułej miłości. 

 

Czemu tak jest ten padół skopany, 

Że musisz kochać cierpiąc 

I cierpieć kochając…?

I czemu te dramy piszemy my sami?

 

Kiedy pamięć Ciebie dotyka ciszę,

Podchodzi i kładzie się u stóp. 

Szczenięca miłość bez słów… 

Więc jednak  jesteś, sobą barwy pisząc.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 13 Maja 2022 przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)