Znajdź zawartość

Płakałabyś ze śmiechu patrząc na nią, Jak bada swoje odbicie, Wita mnie w zachwycie, Z korzeniem wyrywa trawę, drania. A kiedy leżę na materacu rozdaje buziaki w patrolu Notując uchem co wiatr szepcze w polu. Potem uśmiecha się do mnie i zgrywa pajaca. Czasem łzy słońca skrzyłyby Ci z radości Jak chowając swój puch w moich nogach Niczego przed sobą nie jest trwoga I zerka wzrokiem czułej miłości. Czemu tak jest ten padół skopany, Że musisz kochać cierpiąc I cierpieć kochając…? I czemu te dramy piszemy my sami? Kiedy pamięć Ciebie dotyka ciszę, Podchodzi i kładzie się u stóp. Szczenięca miłość bez słów… Więc jednak jesteś, sobą barwy pisząc.

Siema

Rozmyślam wiele w samotności, Trudno mi jest utrzymać te myśli najczarniejsze, Bowiem na tym świecie są różne rzeczy najdziwniejsze, Ponure chwile nigdy nie odchodzą, Ludzie kiedy umrą nigdy się nie odrodzą, Świat jest pełen tragedii, Głód i cierpienie to chwile,które pójdą w zapomnienie, Kiedy nadziejdzie śmierć Bóg Cię osądzi, Ten kto w Niego wierzy nie błądzi