Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na łąki kocyk opadam miękko
niczym z dmuchawca strącony puszek
póki twarz pieści trawy ździebełko
za żadne skarby się stąd nie ruszę

nie drgnę ni dłonią ni palcem stopy
aby nie mącić świata harmonii
las wyszumuje z głowy kłopoty
i ptaszek śliczny przysiadł koło mnie

wietrzyk pytaniem ucho mi ziębi:
gdzie niż na ziemi lepiej ci będzie?
- ach wiem wietrzyku - gdzie: otóż pod nią
pięć stóp poniżej - albo i głębiej

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czekałaś, czyli znasz mnie i się spodziewałaś ;D

Ja jestem takim typem ojca, że chyba nie miałbym oporów przed opowiadaniem takich rzeczy do snu xD

Rozumiem, że się spisałem xD

Z tym erotykiem to dość karkołomna interpretacja, ale ciekawa ;D

Czyj to wiersz? Umieram z ciekawości!

Czy szkoda - zależy, jak na to patrzeć ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak głosi prastare słowiańskie przysłowie: wietrzyk jest wrogiem dobrego :P

Zatem może mój syn po prostu udaje, że śpi, żebym tylko przestał mu czytać i zostawił już w spokoju? ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No pewnie! Aż się chce (nie) żyć ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No...ale taki był właśnie plan na ten wiersz ;>

Opublikowano

@error_erros finisz ubawił, warto było wpaść tu na śniadanie:) mroczny żniwiarz potraktowany z typową dla Ciebie wesołkowatością. lubię u ludzi taki humor i dystans do trudnych tematów. zawsze mnie zastanawiał ten lęk przed akceptacją tego co naturalne. toż to część żywota naszego przecież;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jedno, czego nie rozumiem, nie czuję i co mnie drażni - to mówienie o śmierci z wyuczonym kulturowo patosem. Bo tak wypada. No ale kurde, w imię czego niby wypada? Jest życie, potem jest śmierć - normalna sprawa, nie trzeba tu żadnej podniosłej filozofii. Łatwiej się żyje z takim podejściem, naprawdę ;D

Dzięki, że zajrzałaś! Cieszę się, że Ci się podobało ;>

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
    • Łukasz Jasiński 
    • ślicznie   gdy wersom sensy gdzieś odlatują myśli pochłania senna niemoc milknie sumienie nic nie sumując Morfeusz dzierży granat cieni   ... :))) narozrabiałaś - zainspirowałaś
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...