Za długo

[Emil Kowalski]

Zapinam się pod szyję

Swym życiem

Zapinam się w sercu

Swym niebyciem

 

W blasku na schodach

Wspinam się

Na samą górę

By tam na dachu spać

 

Wiosną jest towarzystwo

Liczniejsze

I słońca więcej

I można oddychać

 

A jak deszcz

To rozbieram się

I kąpię

Jakby ptak

 

Gdy głodny nie schodzę

Karmi mnie wiatr

Karmi mnie świat

Pod nosem mam oddech

 

Jeden kierunek

Tylko w dół

Lecz dwie drogi

Schody

Lub otchłań

 

Wracam idę

Skaczę

Nie będę z powrotem

Nie zobaczę już

W lustrze

Ani siebie kawałku

 

Ale tam gdzie odchodzę

Tam jest

To co chcę

Nie patrzę więcej

Wstecz

 

Oddycham więc

Nucę śpiew

Nucę sen

Oby...

 

@Emil Kowalski 2022 /

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Sylwester_Lasota]

Zawsze jest jakieś inne wyjście, zawsze jest nadzieja. Czasami wystarczy obrócić się na pięcie i spojrzeć w innym kierunku, albo z innej perspektywy, żeby to dostrzec.

Niedawno napisałem wiersz o Janie Lechoniu, który zabił się skacząc z dwunastego piętra hotelu w Nowym Jorku:

 

 

Pozdrawiam serdecznie.

[Anna_Sendor]

@Emil Kowalski Dobry tekst, widać potencjał. Zastanowiłabym się tylko, czy trochę tego wiersza "nie odchudzić", żeby działał mocniej i czytelniej. Pozdrawiam.

[Emil Kowalski]

@Anna_Sendor  Ciekawe co mówisz, nie pomyślałem nad tym. Zastanowię się, może zrobię dwa wiersze??? Pozdrawiam.