Trzy kroki burzy

[Valanthil]

 

Opanowała horyzont stała się nim
jej groźne dzieci warczą z oddali
naświetlają rozszerzone źrenice
zwiastują przejęcie insygniów
przez skondensowaną dzikość

Rządy jej krótkie lecz absolutne
oznajmiane fanfarami grzmotów
zaciśnięta pięść wbita w przestrzeń
strąca człowieka z podium
do roli drżącego gapia

Szybko się nudzi i szuka wyzwań
kładzie cień na nowych włościach
zostawia po sobie lepsze powietrze
oraz wyryty w umyśle przejaw potęgi
skubiącej do zera pawie ogony

[[email protected]]

@Valanthil Burza faktycznie, to taki pazur natury, przejedzie po niebie i zostawia rysy tu i tam. A najbardziej chyba w ludzkiej świadomości.

 

Pozdrawiam Krzysztofie.